DAG-column: Lijdend voorwerp

Vorige week was de persviewing en de opmerking die ik achteraf het vaakst hoorde was: 'Mooi huis hoor.' Dat was leerzaam. We maken een real-life soap en David, Linda en ik zijn de hoofdrolspelers. 'Lijdend voorwerp' wordt er wel eens gegrapt door de crewleden tijdens de opnames. Ik lachte wel, maar ik snapte de grap aanvankelijk nog niet helemaal. In de eerste aflevering die bij de viewing werd getoond, zit ik midden in een verhuizing, waarover ik ook op deze plek heb verteld, en ben ik bezig mijn 'digitale leven' opnieuw aan te sluiten. Dat was nogal een operatie. Welke internet- en tv-aansluiting en bij wie? Welk toestel: plasma of lcd? Interessant verhaal, maar niet voor televisie. De scène die werkt, is wanneer de grote tv arriveert en mijn vriendin toch wel een beetje schrikt van zijn afmetingen. Interactie en emotie, dat zien we graag op de buis.

Televisie houdt van naakt heb ik gemerkt. Hoe bloter je jezelf geeft, hoe beter het werkt. Letterlijk zelfs, want ik zit ook een keer in bad als de camera loopt, ergens in aflevering drie. Ik kan je verklappen, dan schiet er toch wel even door je heen: waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Tja, dat krijg je als je per se met je kop op de buis wilt, hoor ik je denken. Gelijk heb je, maar de insteek is toch echt - echt waar - dat wij de kijker een blik willen bieden in het moderne leven met technologie. Dat wij onze fascinaties willen delen met mensen die net zo nieuwsgierig zijn.

Ik ben benieuwd wat de reacties gaan worden. Ik ben niet schuchter aangelegd. Ik heb mijn foto's op Flickr staan, onderhoud een privéweblog en laat Google gerust al mijn gangen op internet registreren. Maar tv is andere koek vermoed ik.

Aan de andere kant: misschien kijkt er geen hond. Zaterdagavond kun je rond half 9 ook naar Paul de Leeuw kijken, Idols en Premtime geloof ik. Maar als je nou iets wilt zien waarbij je de hoofdrolspelers ongegeneerd mag uitlachen en tegelijkertijd ook nog wat van opsteekt, schakel dan over naar Ned3.