Duurtest Mazda MX-5 deel 2: cabrio rijden in de winter

Zachtjes tikt de regen

De vorige generatie MX5 werd geleverd in twee varianten: eentje had een stoffen dakje, net als deze. De andere had een opvouwbaar vast dak. Dat kostte je wat extra gewicht en bergruimte, maar had als voordeel dat je een gewone auto reed met slecht weer. Beter geïsoleerd en wat steviger boven je hoofd. Die optie heeft Mazda dit model laten vallen. Veruit de meeste klanten kozen voor het goedkopere stoffen dak.

In de MX5 van de vierde generatie, die wij nu rijden, merk je niet heel nadrukkelijk dat je onder een stoffen kapje zit. Het geluid van buiten komt duidelijker door, maar is ook op lange afstanden nog goed te verdragen. Het enige dat irriteert is het gepiep van het leer van de stoel tegen het kunststof van het interieur als je de stoel helemaal naar achter hebt staan. Ook moet je echt geen centimeter langer zijn dan mijn 1 meter 83 wil je de kap dicht willen én naar buiten kunnen kijken.

Zoom zoom

Het is natuurlijk de stomste slogan ter wereld: "Zoom Zoom". Maar het beschrijft wel erg goed de ervaring achter het stuur van de kleine cabrio. Zo min mogelijk remmen voor een rotonde en zo snel mogelijk weer op het gas bij het uitsturen. Het is één van de nieuwe geneugten in het leven als je deze kleine auto rijdt. Het uitlaatgeluid is daarbij aangenaam aanwezig, zonder te vervelen bij langere stukken. Dat geluid, de lage zit, de wendbaarheid, het draagt allemaal bij aan een auto die kap open én kap dicht een feest is voor alle zintuigen.

Lees ook:

Deel 1 van onze test met de MX-5.

Lees ook de andere duurtests.