Eerste indruk: Nook reader

Is de nieuwe Nook van Barnes&Noble het lezen waard? Ingeborg kocht hem in Amerika en deelt haar ervaringen.

Nee, ook dit elektronische boek ruikt niet als een boek. Er is geen papier om aan te voelen en het staat ook niet mooi in de boekenkast. Geen reader, zelfs designfavoriet Nook niet, is dan ook een aanval op de uitvinding van Gutenberg. Eerder een aanvulling. Maar wel een hele praktische.

Mijn reden om een reader aan te schaffen is bijna te banaal om op te schrijven. Ik lees liefst liggend, en dan dwingt een dikke pil je op je zij te gaan liggen zodat het boek op de bank rust. Met als gevolg dat een slappe kaft onder het gewicht in elkaar zakt. Kan ik me rot aan ergeren. Zo was ik al een tijdje gespitst op een reader, maar vond er geen die dit slappe excuus tot aanschaf kon rechtvaarden. Tot ik de Nook van het Amerikaanse boekenwarenhuis Barnes&Noble zag.

Gebruiksgemak
Stralend wit met onderaan een tastscherm om mee te bladeren, dat leek mij een stuk toegankelijker dan de techy readers met teveel knopjes tot nu toe. Een gebruiksvriendelijk apparaat (met toch alles wat je wilt onder de motorkap) waar een niet zo early adopter die niet van gebruiksaanwijzingen of internetnetfora houdt direct mee uit de voeten kan.

Mijn hebzucht was aangewakkerd, kopen die Nook. Dat is nog even omslachtig want Barnes&Noble verkoopt deze vooralsnog alleen binnen Amerika. Ik betaalde bovenop de 259 dollar dus 56 dollar extra voor service en verzending door een bemiddelingsbureau in Amerika.

Touch & Feel
Inmiddels is de Nook tot februari uitverkocht, maar ik kreeg de mijne vorige week binnen. Daar lag 'ie in fancy plexyglas verpakking te glimmen, net zo mooi als je van de plaatjes mocht verwachten. Het apparaat maakt een verfijnde maar degelijke indruk, niets voelt goedkoop aan. Een volle minuut duurt het wel voor het bedieningsscherm zichtbaar is, dat was een beetje een tegenvaller.

Bediening met twee knoppen
Het navigeren gaat zo intuïtief als je mag wensen. Het is even wennen dat je de knopjes naast het 6 inch e-inktscherm indrukt om de pagina om te slaan, en zacht tipt op het kleurentouchscreen voor een ander boek. Het verschil tussen drukken en tippen heb je snel geleerd, en het op het zwart-wit scherm willen tippen zoals ik herhaaldelijk deed, is ook snel afgeleerd.

De wifi is in een flits ingesteld, waarna de eerste OTA (over the air) update van het Android-besturingssysteem vanzelf binnendruppelt. Dat gaat dus ook buiten Amerika prima. En idiot proof, precies zoals ik het graag zie. Tweede dat opvalt is dat de Nook zwaarder is dan ik dacht. Hij weegt 307 gram, genoeg om toch van hand te moeten wisselen tijdens het lezen. (Maar ja, ik lees liggend he, dus voor mij geen minpunt.)

Een boek lezen
Daarna voor 5 euro het boek Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) gekocht, om het goede initiatief te steunen. De mp3's van een luisterboek van Renate Rubenstein schuif ik in het mapje 'my audiobooks' en de gratis NRC epaper in het mapje 'my documents'. Renate spreekt al snel door een wel wat minimale speaker, maar ik neem aan dat je mp3's meestal door een headsetje gaat luisteren. Dan is de geluidskwaliteit hoog.

Mijn eerste e-boek en NRC starten beide op na een seconde of zeven waarin 'formatting' op het scherm te lezen is. Andere reviewers klagen daarover, maar naar mijn mening duurt het niet te lang. Een pagina omslaan duurt 1,5 seconden. Ook dat valt me niet tegen. Gaat super, maar wat vreemd is is dat alle letters 'l' in mijn boek een cijfer '1' zijn. Dat wordt toch nog even puzzelen op online fora, maar het lijkt meer met het boek dan de Nook te maken te hebben. Wat heel fijn is, is dat ik een boek in een naar eigen smaak aan te passen lettertype en lettergrootte kan lezen. Die mogelijkheid bieden de meeste readers wel.

Power-knop met eigen willetje
Vervolgens op stap met de Nook. In de trein is het een verademing al die keus (die bij mij nog lang niet de mogelijke 1500 boeken bevat) bij me te hebben. Ook een nadeel gevonden: zonder harde beschermhoes is de aan-knop bovenop de Nook te gemakkelijk in te drukken. Tot tweemaal toe blijkt hij vanzelf aangegaan. De batterij, met wifi en een muziekje tijdens het lezen aan, moet je na twee dagen bijvullen. Lees je alleen boeken dan zit je vijf dagen later nog op 40 procent van de batterij. Daar kom je een weekje weg wel mee door dus.

Gebruik buiten Amerika
Hoe ik de tijd, die rechtsbovenaan in beeld staat, kan aanpassen heb ik nog niet ontdekt. Het lijkt erop dat Barnes&Noble je tijdzone bepaalt aan de hand van je (Amerikaanse) adres. Wat je verder niet kunt met een Nook die je buiten Amerika gebruikt? De Amerikaanse stekker kun je gebruiken met een reisstekker erop of omzeilen door opladen via usb. Registreren kan alleen in Amerika, vraag je tussenpersoon op het Amerikaanse adres dat te doen. Via de Nook een boek kopen in de Barnes&Noble winkel gaat niet. Het kan alleen via een VPN-truc met je computer. Je kan echter net zo gemakkelijk (of omslachtig, zo je wilt) bij een Nederlandse shop als ebook.nl of bol.com met je computer een boek aanschaffen dat je vervolgens naar de Nook verplaatst.

Conclusie
De grootste pré van de Nook is de laagdrempeligheid. Het vriendelijke uiterlijk brengt de reader van apparaat voor tech geeks binnen bereik van de gewone gebruiker. Met het kleurenscherm onderin heeft de reader een nieuwe stap gezet in (gebruiksvriendelijke) navigatie. Tweede voordeel is de Android besturing. Met open source mag je verwachten dat de mogelijkheden alleen maar groter en beter worden. Die eigenschappen onderscheiden de Nook van een Sony reader of een Kindle. Enige reden om geen Nook te kopen is waarom je sowieso nog geen reader zou kopen: je vrienden hebben nog geen reader zodat je elk boek zelf moet aanschaffen in plaats van kunt lenen.