Film van de week: The Dark Knight Rises ****

Batman beleefde in de jaren negentig een herrijzenis op het witte doek in handen van Tim Burton. Na een sterke start, Batman was in 1989 een kaskraker, verzandde de sequels onder regie van Joel Schumacher in ridicule meligheid. Het was Christopher Nolan, toen bekend van Memento, die de superheld zonder superkrachten mid jaren nul nieuw leven inblies met Batman Begins, deel één van een drieluik. De toon en sfeer was opvallend donkerder, serieuzer, dreigender en volwassener dan gebruikelijk was voor superheldenfilms. Nolan voelde de tand des tijd goed aan en schroomde niet om de moderne mythe van comicfiguren met maatschappijkritiek te vermengen. Met deel twee overtrof hij alle verwachtingen. Mede dankzij het optreden van wijlen Heath Ledger als The Joker ontsteeg The Dark Knight zijn eigen genre en behoorde tot de beste en bestbezochte films van 2008. Wat de lat voor het slotstuk The Dark Knight Rises erg hoog legt.

<spoiler alert></spoiler>

Het verhaal begint acht jaar na deel twee. Bruce Wayne (Christian Bale) leeft teruggetrokken op zijn landgoed met zijn butler Alfred (Michael Caine), niet goed wetende wat hij met zichzelf aan moet na het verlies van zijn grote liefde Rachel Dawes en het gedwongen afscheid van zijn alter-ego Batman. Op het eerste oog is Batman ook niet meer nodig. De meeste criminelen zitten in de gevangenis. Het is vredig in Gotham City. Een inbraak bij Wayne door een geslepen dame, Selina Kyle alias Catwoman (Anne Hathaway) al valt die naam in de film niet, doet zijn interesse in de buitenwereld opleven. Ook Batman keert terug wanneer Bane (Tom Hardy) ten tonele verschijnt. Die heeft het gemunt op Gotham City, de etalage van ons verrotte kapitalistische systeem, waarvan hij de ruiten wil ingooien. Bane gijzelt de beursvloer van Wall Street en doet de miljarden van Wayne verdampen. Hij sluit vervolgens op slinkse wijze alle agenten op in het riool en blaast een football-stadion op, een geweldige scene. De stad is in zijn handen: Occupy Gotham.

Was Scarecrow in Batman Begins een pyschopaat en The Joker een anarchist, dan is Bane een terrorist: voorbereid, doelgericht, onverstoorbaar en meedogenloos. Zijn motieven zijn echter lange tijd onduidelijk. Als bad guy heeft Bane het sowieso zwaar; hij draagt een soort Darth Vader masker voor zijn mond, waardoor je als kijker alleen op zijn ogen en lichaamstaal moet afgaan. Da's lastig acteren. Tom Hardy komt een eind maar het personage blijft vlak.

Een sterke scene is de eerste confrontatie tussen Bane en Batman. Batman is nog uit vorm en wordt finaal in elkaar geslagen. Bane breekt Batman bijna letterlijk in tweeen. Het gevecht is niet eens zo heel spectaculair, vergeleken met Bane's explosieve gijzeling van Gotham, maar de pijn van Batmans kansloze nederlaag wordt versterkt door de angst die we zien op het gezicht van Catwoman die het gevecht op afstand gadeslaat. Ze heeft die rol als versterker vaker in de film, dat werkt erg goed.