Wat doe je nu?

In januari 2000 begon ik met het bijhouden van mijn slaap-o-meter op m'n weblog. Elke dag noteerde ik hoeveel uur ik had geslapen. Een geintje, maar het trok wel wat aandacht. Niet veel later dook de site iMood op, waarop je je humeur moest aangeven. Die kon je als icoontje op je site zetten. Alleen bleken de meeste iMood-gebruikers te lui om telkens te kiezen uit die lange lijst met stemmingen, waarna iMood eigenlijk een stille dood stierf.

Zeven jaar later delen we massaal ons leven op het web. Alle nieuwe bekendste sites hebben gemeen dat ze je weer nieuwe dingen uit je leven laat delen met vrienden of de buitenwereld. Eerst gaf je je mening op weblogs, daarna deelde je je foto's op Flickr, je bookmarks op Del.icio.us, je filmpjes op YouTube, je contacten op Hyves, je muzieksmaak op Last.fm en de plaatsen waar je online bent op Plazes.com. En zo kan ik nog wel even doorgaan. (Boeken? Librarything! Evenementen? Upcoming.org! Presentaties? Slideshare. Etc.)

De volgende stap: schrijven wat je aan het doen bent. Zoals bijvoorbeeld bij de Wie Wat waar-functie op Hyves. Er is meteen een woord voor bedacht: microbloggen. Eén microblogdienst is meteen veruit het populairst: Twitter.com. Als de Flickr en YouTube van het micro-bloggen is Twitter de afgelopen weken doorgebroken. Weet je nog toen iedereen je ineens uitnodigde voor Hyves? Dat zelfde is nu aan de gang met Twitter. Ik ging van nul naar 25 Twitter-vrienden en 47 'followers' in drie weken.

Wie Twitter voor het eerst bezoekt, kan teleurgesteld zijn: het is niets anders dan een pagina met een tekstveld. En daarboven de vraag: What are you doing? Daaronder staan de berichtjes van je kennissen - over wat zij aan het doen zijn. Simpel, maar die knipperende cursor met die prangende vraag erboven is bijna niet te weerstaan. Je moet wel iets tikken.

Als zoveel Web2.0-sites is Twitter alleen maar leuk als je mensen hebt met wie je kan delen. Oftewel: het eerste wat je moet doen is zoveel mogelijk mensen die je kent uitnodigen. En Twitter toevoegen aan je chatprogramma, zodat je daarin direct je updates kan geven. Vervolgens zet je natuurlijk ook meteen zo'n Twitter-badge op je site of profielpagina, om nog meer mensen te bereiken.

Maar 'vertellen wat je aan het doen bent' is pas echt interessant als je het ook overal kan doen. Dus: Twitter gebruiken op je mobiel. Nu werkt de site wel met SMS-diensten met speciale commando's, maar dat is voor Nederlanders een beetje duur, want de nummers zijn in Amerika en Engeland. Gelukkig is de creativiteit in de internetwereld groot. Het lezen van Twitter-berichtjes op je mobiel kan goed met Twapper. En met sommige telefoons kan je ook gewoon de Twitter-site bezoeken (voor de UMTS'ers). Maar er zijn ook speciale programmaatjes, zoals Jargong en TinyTwitter, waarmee je kan 'twitteren' op mobieltjes die Java ondersteunen.

Een lange lijst met alle Twitter-toepassingen - veel scripts, plug-ins en widgets - staan in deze wiki. Een creatieve inzet van Twitter in het Nederlands komt van een Belg die het nieuwe boek Popup van mediaonderzoeker Marc Deuze en journalist Henk Blanken aan het samenvatten is via Twitter. Elk hoofdstuk in 140 tekens, dat valt nog niet mee.

Twitter is leuk, maar het staat niet op zichzelf. Eigenlijk waren we al grote delen van ons privé-leven aan het delen via internet. Al die Web2.0-sites, al die accounts, zelfs voor je beste vrienden zijn ze niet meer bij te houden. Daarom is het zaak al die updates bij elkaar te voegen. Zo onstond het idee van de lifestream: een RSS-feed met de laatste toevoegingen van jezelf op het web netjes onder elkaar. Knoop de feeds van je accounts bij Flickr, YouTube, Last.fm, Del.icio.us, Digg.com, en al die andere 2.0-sites waar je een persoonlijke feed op je account krijgt, aan elkaar en je hebt de datastroom van je persoonlijke leven. Mooie voorbeelden van lifestreams zie je hier, hier en hier.

Je kan zelf met scripts en extensions aan de slag om je eigen rss-feeds netjes binnen te laten lopen op je eigen site, maar wie in een handomdraai zijn eigen lifestream wil maken, kan terecht bij Jaiku (eigenlijk een Twitter-rivaal), Suprglu of Tumblr. Deze sites laten je feeds aan elkaar naaien tot één datastroom. Die van Jaiku ziet er het beste uit. Check mijn life stream daar maar.

De toekomst van Twitter is onzeker - de site is regelmatig down vanwege de populariteit - maar dat we steeds meer van ons leven steeds meer bijna 'live' gaan delen, lijkt duidelijk. Zo krijgen je vrienden (en stalkers) één overzicht van wat je allemaal uitvreet. Heel ver hierin gaat een stel Amerikanen op de site Justin.tv.

Justin draagt 24 uur per dag een petje met een videocamera die live naar zijn site streamt. Je ziet de hele dag wat hij ziet. Het leidde al tot hilarische taferelen. Ook stonden politie en brandweer al bij hem op de stoep na valse meldingen gedaan door internetkijkers.

Justin.tv is de ultieme lifestream, maar gaat voor normale mensen natuurlijk veel te ver. Maar naast de beantwoording van 'wat doe je nu' is er denk ik wel behoefte aan een automatisch antwoord op 'waar ben je nu?'. Nog even en onze mobieltjes geven via gps automatisch onze locaties live door op het web. Dat kan bijvoorbeeld al op het Nederlandse Bliin.com.

Dan hoop ik dat er snel een systeem komt dat automatisch herkent wat ik aan het doen ben. Als ik mij snel verplaats tussen Diemen en Weesp, ben ik onderweg naar m'n werk in Hilversum. En als ik op de GPS-coördinaten van Paradiso blijf, sta ik bij een concert. Laat de computer dan maar zelf melden op Twitter: 'Tonie staat bij het concert van Maximo Park'.

Hoef je niet meer zelf door te geven wat je aan het doen bent, maar kan je weer 'onbezorgd' doen wat je wilt.