Game van de week: The Legend of Zelda: Skyward Sword

24 november 2011 om 20:31

Laatste update: 28 april 2018 om 20:46

Bastiaan Vroegop
Redacteur

The Legend of Zelda: Skyward Sword is de strakste Zelda-game ooit. Misschien wel te strak.

De belofte die Nintendo maakte bij The Legend of Zelda: Skyward Sword was groot. Dit zou de eerste voor de Wii ontwikkelde Zelda-game worden, die ook nog eens volledig gebruik zou maken van de verbeterde bewegingsbesturing van de Wii Motion Plus. Iedere beweging die jij met je rechterhand zou maken, zou zich netjes vertalen in een beweging van Link’s zwaard op het scherm. Het technische resultaat zit iets simpeler in elkaar: een gemaakte zwaardslag wordt vertaald in een aanval vanuit één van de acht kompaspunten in de juiste richting. Nodig, gezien dit ruimte geeft in het spel om de bewegingsbesturing slim in spelpuzzels te verwerken.

Zo zul je parrerende vijanden moeten verslaan door vanuit een blinde hoek aan te vallen, driekoppige tegenstanders in één zwaardbeweging ontdoen van hun hoofden, poortbewakers duizelig maken door je zwaard heen en weer te tollen, vleesetende planten onthoofden door door hun openstaande mond te snijden en tennissen met een gifspuwend reuzenmonster. De eerste keer dat je tegen een monster vecht, is het alsof je een puzzel moet oplossen waar je reflexen bij te pas komen.

Een aantal secundaire wapens en voorwerpen is ook met de bewegingsbesturing te manipuleren, ieder op zijn eigen intuïtieve wijze. Hoogtepunt is een gouden vliegende kever die je op afstand bestuurt door je controller heen en weer te tilten. De boemerang, een traditioneel Zelda-voorwerp, is voor de verandering eens niet aanwezig.

De spelwereld is zelden in een Zelda-game voor een grote spelcomputer zo gesegmenteerd geweest. De wereld bestaat uit drie provincies, maar deze drie zijn niet op traditionele wijze met elkaar verstrengeld. Wil je van de vuurprovincie naar de woestijnprovincie, dan zul je een speciaal standbeeld moeten vinden, op je vogel springen en via een kale, vaak saaie luchtwereld van de ene provincie naar de ander vliegen. In dit luchtgebied zijn een paar dingen te doen, maar dit is niet genoeg om de illusie van een open wereld terug te doen keren. Het gevoel van vrijheid, zoals eerdere Zelda-games zoals Ocarina of Time wisten te geven, is verdwenen.

De provincies zelf zijn geen grote stukken open land om individueel te verkennen, maar in feite voorbereidende mini-kerkers. Er is altijd een specifieke serie handelingen die je moet uitvoeren om van punt A naar B naar C naar D te gaan, vaak met een zojuist verkregen voorwerp als hulpmiddel. Hierdoor lijkt er geen ruimte te zijn binnen Skyward Sword om een levende gemeenschap binnen de spelwereld te simuleren, behalve op het kleine aantal luchteilandjes.

Kerkers bevatten een aantal van de slimste puzzels die tot nu toe in een Zelda-game te vinden zijn. Het gebruik van stenen die tijd manipuleren en de eerder genoemde kever zorgen ervoor dat Nintendo spelmogelijkheden heeft kunnen verkennen die we nog niet vaak voorbij zagen komen en het resultaat is memorabel. Het is echter jammer dat kerkers zo geredigeerd zijn, dat je niet vaak het gevoel krijgt zelf een oplossing te hebben gevonden. Waar je in eerdere Zelda’s een paar mogelijkheden kreeg om te verkennen, doet Skyward Sword hard zijn best om je te vertellen dat het vastgestelde pad toch echt het beste voor je is. Het zorgt voor een ervaring die zich bijna met de grote shooters van dit najaar vergelijkt, waarin je een goed uitgedacht pad volgt om ervoor te zorgen dat het tempo in de game altijd optimaal blijft.

Conclusie
The Legend of Zelda: Skyward Sword doet vaak wat zijn voorgangers deden, maar op slimmere wijze en met een aantal nieuwe voorwerpen. Gooi daar de bewegingsbesturing bovenop en je hebt één van de beste Zelda-games ooit gemaakt. Of tenminste, voor gamers die zich nog niet eerder hebben ondergedompeld in de franchise. Ben je een traditionele Zelda-speler, dan kunnen de verdwenen illusie van vrijheid in de spelwereld en de wel erg begeleidende kerkers je demotiveren. Daarnaast schijnt de traditionele spelstructuur er dit keer weer sterk doorheen, ondanks pogingen van Nintendo om nieuwe elementen in de mix te gooien.

Prijs: € 50
Platform: Nintendo Wii