Dé serie-tip van dit jaar: Stranger Things
De nieuwe Netflix-serie Stranger Things is weer een schot in de roos.
Vrijwel iedereen die de acht afleveringen van Stranger Things afgelopen weekend heeft gekeken op Netflix, is enthousiast. En terecht. Stranger Things speelt zich begin jaren 80 af en gaat over drie jongens die op zoek gaan naar hun vriend, die op mysterieuze wijze verdwijnt in een bos. Terwijl de jongen onvindbaar is, verschijnt er uit het niets een meisje met bovennatuurlijke krachten. De vrienden van de vermiste jongen nemen haar onder hun hoede, omdat ze denken dat zij er wel eens iets mee te maken kan hebben.
Alleen al dit gegeven doet denken aan filmklassiekers als E.T en Close Encounters of the Third Kind. Mysterie en scifi wordt door regisseurs Matt en Ross Duffer (The Duffer Brothers) gebundeld met een hechte vriendschap, gezien door de ogen van de jongens, zoals ze eerder in beeld werden gebracht in films als Stand by Me en The Goonies.
Het is niet toevallig dat de serie met deze films wordt vergeleken. Sterker: de gebroeders Duffer hebben met Stranger Things overduidelijk hun liefde betuigd aan films uit die tijd, zoals eerder Super 8 en Midnight Special dat deden. De serie leunt dan ook niet te zwaar op special effects, maar bewaart zijn X-Files achtige mysterie door niet te overdrijven en vooral met praktische effecten te werken. Net als vroeger dus, toen er simpelweg geen budget was om groter uit te pakken - iets wat achteraf goed uitpakte.
Stranger Things gaat niet alleen over de jongens. Zo schakelt de moeder van de vermiste jongen (een geweldige rol van Winona Ryder) de doortastende agent Jim Hopper (David Harbour) in voor hulp. Ondertussen gebeuren er vreemde dingen in het huis van de moeder, waarbij de dromerige spanning van de serie soms tegen horror aan schuurt. Op slaapkamers van verschillende personages zijn niet geheel toevallig posters te zien van The Evil Dead en The Thing. Een nachtmerrie wordt het echter nooit dankzij de luchtige humor van de personages.
<drupal-entity data-embed-button="afbeelding" data-entity-embed-display="entity_reference:media_thumbnail" data-entity-embed-display-settings="{"image_style":"liggend","image_link":""}" data-entity-type="media" data-entity-uuid="c7fe66e3-a5f1-4037-9c9c-76616a1d564d"></drupal-entity>
Waar de inspiratie voor Stranger Things vandaan komt, is wel duidelijk. Niet alleen in beeld (Steven Spielberg en John Carpenter), maar ook qua muziek. De soundtrack bevat nummers van bijvoorbeeld Toto, The Clash en Joy Division. Helemaal geweldig is de originele muziek met synthesizers die scènes van extra gelaagdheid voorzien.
Met Stranger Things heeft Netflix weer een serie die je aan de buis (of smartphone of tablet) kluistert. De acht afleveringen zijn precies genoeg en toch smaakt het naar meer. De serie lijkt dan ook opgenomen als een lange film en als je eenmaal begint, wil je eigenlijk niet meer stoppen met kijken.