32 :: My First Baby

'Van harte gefeliciteerd met deze ultieme gadget', luidt een van de reacties op mijn tweet dat Eve is geboren. Arm kind, koud een dag oud, ze huilt nog zonder tranen, en nu al wordt ze als object gezien. Mijn vriendin Yke had nog zo gevraagd om haar bij haar geboorte niet meteen op internet rond te strooien, maar ik kon me niet inhouden. Van alle berichten die ik via internet met mijn contacten heb gedeeld, was het nieuws van mijn eerste kind iets wat ik het liefst van de daken had geschreeuwd. Met een blog, een tweet en een foto op Flickr reikt een gelukskreet echter veel verder. Dank nog voor alle felicitaties.

Babywinkel
Zulk geluk begint klein. Een dun rood streepje op een stick waar Yke ietwat giechelig van de zenuwen overeen had geplast. Twee emoties schoten door me heen. Enerzijds voelde ik me heel mannelijk. Ik ben vruchtbaar, ik heb me voortgeplant, ik heb mijn aardse taak volbracht! Anderzijds stak de pragmatische controlfreak in mij meteen z'n kop op. Razendsnel vormde zich een to-do-lijstje in mijn hoofd: babykamer, wieg, commode, kinderwagen, babyfoon, check. Alsof je daar niet negen maanden de tijd voor hebt.

De eerste weken kun je rustig wennen aan het idee. Meer valt er ook niet te doen. Mijn vriendin merkte nog niks en mijn werk zat er feitelijk al op. Goed moment om je wat in te lezen. Voor mannen is Kluuns Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt wel aardig in dit stadium.

Ongedurig als we beiden zijn, brachten we na een maand al een bezoek aan een babywinkel. Een megastore van Prénatal maar meteen. Het was voor ons beiden de eerste verkenning van dit domein en ik moet zeggen, het was een uiterst leerzame ervaring.
We begonnen voorzichtig en bekeken kinderwagens. Daarvan is in elk geval zeker dat je er een nodig hebt en bijkans de halve winkel was ermee gevuld. Gevoelig voor constructie, materiaalgebruik, afwerking en gebruiksvriendelijkheid bleef ik staan bij de wagens van Bugaboo. De Bee maakte op mij een moderne indruk. Marie-Claire van den Berg had er ooit eentje getest voor Bright.tv en was enthousiast. Heel compact, snel in- en uitklapbaar, licht van gewicht, zeer wendbaar en toch solide genoeg om je baby aan toe te vertrouwen, mits uitgebreid met de Baby Cocon. Zelfverzekerd stapte ik op een van de medewerkers af voor nader advies, prijsinformatie en vragen over andere accessoires. Waarschijnlijk ook om bevestiging te krijgen van mijn doorgaans betrouwbare eerste indruk.

‘Die Bee kan ik u niet aanraden.' Eh... oh? De vrouw was al wat op leeftijd en ging letterlijk gebukt onder wat ik inschatte als heel veel ouderlijke ervaring. ‘U kunt beter de Cameleon nemen. Die gaat langer mee en u krijgt er direct een degelijke wieg bij. In de Bee zitten ze, als ze wat groter zijn, als snel tegen deze rand aan met hun hoofdje.' Yke en ik keken elkaar instemmend aan. Deze vrouw had er verstand van. Wij kwamen net kijken.

Kassa
Ik leerde nog een belangrijke les in de Prénatal. Elke logica die je erop nahoudt als kindloze consument, of je nou een gat in je hand hebt of een krent bent, kan compleet overboord. Je wilt het beste en mooiste voor je kind, ook al is het nog niet eens geboren. En dat weten die winkels. Het verkooppersoneel hoeft ook maar één ding te zeggen: ‘Tja, je wilt toch het beste voor je kind.' Dat is de enige sales pitch die ze nodig hebben, want je wilt dat ook echt. De klassieke ‘ik heb er thuis zelf ook een' hoeven ze niet eens van stal te halen. Je bent al verkocht.

De prijzen van babyproducten zijn er ook naar. Een Bugaboo Cameleon Denim (RED) - daar help je ook moeders en kindjes met HIV mee in Afrika - met voetenzak en parasol? Ka-ching, twaalfhonderd euro. Een Bopita box? Honderd euro. BabyBjörn buikdrager? Tachtig. Een nieuwe fiets voor Yke waar ze met zwangere buik mee uit de voeten kan en waar later een kinderzitje op past? Hop, zeshonderd euro. De Diaper Champ, een luchtdichte afvalemmer speciaal voor luiers? Kicke. Tachtig euro. Dat snoezige bruine pakje met oortjes op de capuchon zodat ze eruit zal zien als een klein beertje in de winter? Zoet! Vijfenveertig euro. De Bloom babylounger met lederen bekleding, een designwippertje dat zo het Guggenheim in kan? Honderdveertig euro. Je geeft het uit zonder met je ogen te knipperen. (Of je vraagt het aan je ouders cadeau.) En toen moesten we nog aan de babykamer beginnen.

Het is een sensatie dat je helemaal los kan gaan voor iemand anders dan jezelf. Ik bedoel, je verrast je partner of je moeder of een goede vriend wel eens met een presentje, maar je hebt het hier over een complete inboedel voor iemand die de komende tijd volledig van jou afhankelijk is. Van het neuspompje om snot mee weg te zuigen uit die minuscule neusgaatjes tot nieuwe gordijnen die geen licht doorlaten voor in de babykamer. En zeg nou eerlijk, hoe vaak krijg je nou een kind in je leven? Zo rationaliseer je dus je eigen koopgedrag. We hebben ook tweedehands spullen hoor, zoals een oud opgeknapt keukenkastje als commode, en veel van vrienden van wie de kinderen de babyfase ontgroeit zijn. Een Maxi-Cosi. Een Tripp Trapp. Een Lodger draagzak. Het wiegje. Maar toch, wat een handel die babybusiness.

First Contact
De zwangerschap blijft wat abstract totdat de borsten van de vrouw gaan groeien (nice) en ze een buikje begint te krijgen. Voor de vader wordt het pas enigszins tastbaar bij de eerste echo's.
We kijken gespannen naar het scherm terwijl de verloskundige een blinde zaklamp over Yke's buik heen en weer strijkt, geholpen door een kwak glijmiddel. Verdomd, daar ligt iets. Het lijkt wel een garnaal. De vrouw draait vervolgens aan een knop en ‘boem, boem'. Jawel, we hebben een hartslag! De verloskundige steekt nog een heel verhaal af en begint over vervolgafspraken. Ik kan me er niks meer van herinneren. Dat eerste beeld en geluid van je kind daarentegen... indrukwekkend.

De volgende echo's zijn wat serieuzer. Nekplooimeting, combinatietest, Eve doorstond ze gelukkig allemaal glansrijk. De zogeheten twintigwekenecho is belangrijk. Alle vitale organen worden dan grondig gecheckt. Ik was ook heel nieuwsgierig naar het geslacht. We vroegen de verloskundige de uitslag op een briefje te schrijven dat we pas thuis openden: ‘Hoera, het is een meisje!'
Daarna gebeurt er eigenlijk niet veel meer. Ja, mijn vriendin moest met toenemende frequentie naar de verloskundige voor controle, maar een nadere kennismaking met de baby zit er niet in. En d'r hartslag begint ook wat eentonig te klinken op de doptone. Perfecte timing voor een pretecho.

Wij gingen langs bij drs. Papa in IJburg te Amsterdam. Kinderrijke wijk. Dat was zijn echte naam trouwens, hij is Antilliaans. Hier geen tweedimensionaal zwart-wit plaatje op een medisch computerscherm, maar 3D beeld in kleur op een joekel van een lcd-tv. Verwacht overigens geen high definition. Het computergegenereerde 3D beeld is wat klonterig, maar je kijkt wel voor het eerst recht in het gezicht van je kind. Een half uur later reken je honderd euro af en krijg je een dvd mee met videofilmpjes en een trits screenshots. Een hit bij de aanstaande grootouders uiteraard.

D-Day
Na de pretecho tellen we de weken af. We halen de laatste dingen in huis. De laatste laag verf gaat op de muur van de babykamer. Het bed wordt verhoogd met kratten van de Gall & Gall. Yke volgt een zwangerschapscursus. Na de laatste deadline draag ik mijn werk over aan eindredactrice Corrie en zet ik de afdaling in naar de uitgerekende datum. In dit stadium is er nog één noemenswaardige gadget, exclusief voor de vrouw. Het heet EPI-NO en traint de bekkenbodemspieren. Het geeft vrouwen vertrouwen in eigen kunnen.

Dan is het D-Day. Bij ons was dat 11 december. Er gebeurde niks. Een baby is al levensvatbaar vanaf week 28, maar de meeste baby's komen bij een eerste bevalling pas na de uitgestippelde 40 weken. Eve ook. Anderhalve week na D-Day hebben we een controle in het ziekenhuis. Daar wordt besloten haar de volgende dag te gaan halen, zoals dat zo mooi heet.

Ik wil de details voor onszelf houden, maar een paar dingen vielen me op. Geef je camera gerust aan de verpleegkundige op het moment suprème, die fotografeert vaker dan jij en jij bent er toch niet bij met je kop. Daarnaast zijn in de weeën- en verloskamers in het ziekenhuis mobiele telefoons toegestaan. Dat is heel prettig kan ik je zeggen. Het biedt wat afleiding tussendoor en stelt je in staat in contact te blijven met familie en vrienden. Ik stuur ze bij elke stap in het proces een update per sms. Wanneer die op een gegeven moment uitblijven, worden sommigen wat ongerust. Hun bezorgde berichten lees ik pas achteraf. 's Avonds iets voor tienen is Eve geboren. Kerngezond en prachtig.

Paniekmomentje
Een paar dagen later mogen Yke en Eve mee naar huis. Pas dan begint de kraamtijd bij ons. Het is een enorme sensatie. Geweldig en eng tegelijkertijd. Die middag beleef ik meteen een eerste paniekmoment. Het verantwoordelijkheidsgevoel knalt bij me binnen: ik ben vanaf nu voor altijd vader. Slik. Om wat te kalmeren begin ik al haar kleertjes opnieuw te rangschikken en de werkplek rondom de commode opnieuw in te richten zodat alles optimaal bij de hand is. De onrust zakt, ik krijg weer overzicht.

De eerste weken zijn spannend. En ook verbluffend simpel. Het welzijn van de baby gaat boven alles. Klaar. Dat heeft op een vreemde manier een rustgevende werking. Niks geen multitasking, het dagelijks leven is plots heel eendimensionaal.
Soms weet je het even niet. Bijvoorbeeld wanneer je baby huilt terwijl ze toch net heeft gegeten, haar luier schoon is en haar temperatuur goed. Je krijgt het wat benauwd. Het hartverscheurende gekrijs maakt het lastig om helder na te denken. Uit pure radeloosheid pak ik m'n iPhone erbij, start de app Cry Translator en houd de telefoon bij haar roodaangelopen hoofdje. De app neemt haar gehuil op, analyseert het patroon en geeft aan of de baby honger heeft, wil slapen, last van stress heeft, zich verveelt of zich oncomfortabel voelt. Klinkt als een lifesaver. Totdat je merkt dat de app binnen een minuut drie keer iets anders aangeeft.

Er is een app die ik wel kan aanraden, vooral voor de moeder. Die eerste weken ben je namelijk de hele dag alleen maar bezig met de voeding en het slapen van de baby. Je moet allerlei dingen bijhouden maar daar ben je eigenlijk te kapot voor, want je hebt te weinig geslapen en je reserves heb je al verbruikt tijdens de bevalling. Je geheugen laat je in de steek. ‘Hoe laat was nou de volgende voeding?' ‘Hoe laat heb je de vorige ook alweer gegeven dan?' ‘Was het nou vanochtend of gisteren dat ze voor het laatst heeft gepoept?' Houd het allemaal bij in de app Total Baby. Dat kan wat broodnodige gemoedsrust geven.
Het gebrek aan rust breekt je soms op. Zo kreeg ik van de kinderwagen het wiegje maar niet los van het onderstel. En dat terwijl de makers er toch alles aan hadden gedaan om het voertuig zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken. Mijn vriendin op haar beurt belt mij ietwat overstuur als ze onderweg is naar haar ouders en ze het riempje van de Maxi-Cosi niet dicht krijgt. Hoe dat ook alweer werkt. Op zo'n moment zit je gewoon even stuk. (Mocht je trouwens zelf papa of mama worden: het komt allemaal goed. Kwestie van hazeslaapjes en goed blijven eten.)

Weet je waar wij veel aan hebben gehad en nog steeds hebben? De magnetronstoomsterilisator van Avent, de verzorgingslijn voor baby's en moeders van Philips. Een verbluffend eenvoudig apparaat. Je kunt er verscheidene voedingsflesjes in kwijt, beetje water erbij, vijf minuten in de magnetron en voilà, alles is gesteriliseerd. Topding. We hebben ook de flessenwarmer. Werkt sneller dan melk telkens au bain-marie in een pannetje met water opwarmen. Het zijn de simpele dingen die tellen.

Terugkijkend op Eve's eerste maand steken twee babygadgets er bovenuit wat mij betreft. De eerste is de beeldbabyfoon van Luvion. Ik heb diverse babyfoons gebruikt (zie kader), maar de Luvion Platinum was de enige met camera. Sommige mensen staan argwanend tegenover een babyfoon met camera, merkte ik aan het kraambezoek dat ik het systeem liet zien. Ik vind ‘m geweldig. En ik ben niet de enige: begin januari was de Luvion Platinum in heel Nederland uitverkocht. Gelukkig gaat het beeld op een gegeven moment uit als ze rustig slaapt, want anders kun je je ogen er niet vanaf houden die eerste weken. ‘Ademt ze nog?' ‘Nou, nu ligt haar arm door de spijlen van de wieg. Dat was daarnet nog niet.' ‘Oh ja.'
De andere babygadget is de Lolaloo. Op het eerste oog lijkt het net een enorme dildo. Niets is minder waar. Je bevestigt de Lolaloo aan een kinderwagen, zet ‘m aan en tada: de wagen begint te wiegen. Kijk mama, zonder handen! Knappe baby die daar niet van in slaap valt.
Het allermooiste is echter de eerste lach. Na drie weken was het bij ons raak. Een stille lach nog, maar een gulle lach niettemin. Wat een beloning. Daar kan geen gadget tegenop.

Babyfoons
Van minimaal, verstopt in een draadloze vaste telefoon, tot maximaal, voorzien van video met night vision.

De Siemens C595 Family Manager is bovenal een draadloos telefoontoestel voor dagelijks gebruik in huis, inclusief geïntegreerd antwoordapparaat, sms en energiebesparende instellingen. Het toestel is ook voorzien van de feature Ruimtebewaking (ze mogen het geen babyfoon noemen). Overschrijdt het volume in de kamer waar het toestel staat het aangegeven maximum, dan belt het toestel een extern telefoonnummer, dat van je mobiele telefoon bijvoorbeeld als je buitenshuis bent. Er kan ook een tweede toestel gebeld worden, zoals de C59H, elders in huis.
Prijs: € 105
Min: Je moet wisselgesprek aanzetten om altijd bereikbaar te zijn.
Plus: Geen bereikberperkingen.

De babyfoons van Alecto behoren tot de bestverkochte in Nederland. Wij testten de DBX-89 Eco op Eve. Alle toeters en bellen zitten erop: bereik tot 300m buiten en 50m binnen, 24 uur batterijduur voor de ouderunit, terugspreekfunctie, temperatuurweergave, slaapliedjes, nachtverlichting, trilalarm op de ouderunit (heel fijn), noem maar op. Dat heeft de Philips hieronder ook. Specifiek voor de Alecto zijn de energiebesparende instellingen.
Prijs: € 129
Min: Minpunten zijn er nauwelijks. Of je moet je kind per se willen zien, dan moet je uitwijken naar een beeldbabyfoon of een iPhone-app bijvoorbeeld.
Plus: Energiebesparende instellingen.

Wij zijn zeer te spreken over de Avent-lijn van Philips. Dat geldt ook voor de babyfoon. Wij hadden de SCD520 op de babykamer staan. Vrijwel alle functies zijn vergelijkbaar met die van Alecto. Er zit alleen geen trilalarm op, daarvoor moet je de SCD530 hebben. En de energiebesparende instellingen ontbreken.
Prijs: € 95
Min: Menubediening had gebruiksvriendelijker gekund.
Plus: Scherp geprijsd.

Het eerste model beeldbabyfoon was nog voor verbetering vatbaar. Dat is Luvion met de Platinum goed gelukt. Tot vier camera's kun je ontvangen op de handzame monitor ter grootte van een iPod Classic. Het beeld is helder en scherp. Op de camera zit naast de geluids- en bewegingssensor ook night vision tot vijf meter. Het bereik van de Platinum is 200 meter. Daarvoor moet je wel de antenne op de ouderunit uitklappen. Je kunt het systeem aansluiten op je tv. Leuke screensaver is dat.
Prijs: € 189
Min: De oplaadbare batterij van de ouderunit is snel leeg. Alleen audio en video, geen informatie over kamertemperatuur, terugspreekfunctie en dergelijke.
Plus: Je kunt je kind ook zien. Nuff said.

Baby-apps
Het barst van de baby-apps voor de iPhone. Van visuele speeltjes zoals Baby Rattle Bab Bab en beeldbabyfoons zoals iCam, tot namenboekjes, slaapliedjes en dagboeken als Total Baby waarin je alles bijhoudt over voeding, ontlasting, slaapgedrag en badderschema's. De Cry Translator lijkt een lifesaver maar is niet altijd even betrouwbaar. Van Oei Ik Groei bestaat ook een app.

Boeken
Je kunt hele bibliotheken vullen met babyboeken. Ik las Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt van Kluun, De mooiste baby van de hele wereld van Martin Bril en Hoe werkt mijn baby? Handleiding voor ouders van kinderarts Louis Borgenicht en zijn zoon Joe. De laatste leest als een handleiding. De GroeiGids-boekjes die elke ouder krijgt, vond ik ook prettig geschreven. Mijn vriendin las onder meer De Tevreden Baby van Gina Ford en Wat je baby vertelt van babyfluisteraar Tracy Hogg. En neem alvast een abonnement op voorleesmagazine Entoenentoen.

Kleding
Babykleding luistert nauw heb ik gemerkt. Ons favoriete merk is met stip Imps & Elfs. Shak-shuka is ook zoet. Little Label en Hema zijn fijn voor de basics. En verder kun je het zo verantwoord maken als je zelf wilt. De kindermeubels en accessoires van David & Luna zijn allemaal fair trade. De kleding van Laladoo is zelfs helemaal cradle to cradle.

Beeld: Yke Bartels