De Assassin's Creed-serie gaat al jaren mee. Verkende de game vorig jaar het oude Egypte, nu is het klassieke, mythische Griekenland aan de beurt. En dat is verre van een Grieks drama.
Na Assassin's Creed: Syndicate - dat zich afspeelde tijdens de industriële revolutie in Groot-Britannië, nam de serie een welverdiende break. Assassin's Creed heeft de afgelopen jaren nogal wat kritiek gekregen, maar bleef miljoenen exemplaren verkopen. Toch was Ubisoft slim genoeg om even een pas op de plaats te maken en ijzersterk in 2017 terug te komen met Origins.
De uitgever-ontwikkelaar verraste vriend en vijand dan ook met de aankondiging van Odyssey, toch weer een jaar later. Als je heel zuur bent, zou je kunnen zeggen dat het nieuwste deel Origins is met een Grieks sausje. Maar daarmee doe je deze game toch echt tekort. Wel is het duidelijk dat het RPG-pad dat Origins was ingeslagen, verder wordt uitgediept en dat ook The Witcher-invloeden opnieuw voelbaar zijn. Geen slechte ontwikkelingen trouwens, zo blijkt in de praktijk.
This is a RPG!
Het begin van AC: Odyssey lijkt erg op de film 300. Dat is helemaal niet erg, temeer omdat je later de bekende 'Spartan Kick' aan je move-arsenaal kunt toevoegen. Alleen de schreeuw 'This is Sparta!' ontbreekt. Sowieso is het RPG-systeem verder uitgewerkt en heb je in alles nog meer keuzes. Je speelstijl, je speciale krachten, gesprekken die je voert met Jan en alleman, je hebt meer vrijheid dan ooit.
De keuzes die je maakt om mensen bijvoorbeeld wel of niet te helpen, voor te liegen of te verraden hebben wel degelijk impact op het verhaal en de gameplay. Hier is goed naar The Witcher gekeken en dat maakt deze AC simpelweg een betere game.
Liefde in de nacht
Een ander typische The Witcher-invloed zijn seksuele relaties die je aan kunt gaan. Je kunt spelen als een mannelijke of vrouwelijke hoofdrolspeler en verschillende relaties met mannen en vrouwen aangaan. Dat is leuk, maar heeft verder geen invloed op het verhaal. Sterker, zowel als mannelijk of vrouwelijk personage komen de romantische escapes een beetje, tja, sletterig over. Ach ja, die oude Grieken wisten wel van wanten.
Oogstrelende mythen
Waar Odyssey echt in schittert, is de Griekse mythologie waar ruiterlijk uit wordt geput. Dat zie je in de grote veldslagen tussen de troepen van Athena en Sparta, waar je zelf aan kunt nemen en een kant kunt kiezen, maar ook aan de klassieke mythen. Overbekende verhalen, zoals de mythe van Medusa (iedereen die haar aankeek veranderde in een standbeeld), krijgen in deze game toch weer een andere twist.
En zo zit Odyssey vol met bekende verhalen, personages en magische wezens. Het is smullen voor de liefhebbers van de Griekse mythologie.
Daarnaast is de wereld van Odyssey gigantisch groot en oogstrelend. Je hebt echt het idee dat je zelf een Odyssee ondergaat, want het spel houdt je makkelijk 40 uur zoet en waarschijnlijk nog wel veel meer. Combat, verschillende verhaallijnen, het reizen door de enorme wereld (te land en ter zee) en de voortdurende groei die je personage doormaakt, zorgt ervoor dat Odyssey de AC-formule vervolmaakt.
Als je vorig jaar genoten hebt van Assassin's Creed: Origins, dan is Odyssey voor jou opnieuw een must-have.