Commentaar: Google vs Apple

De vete tussen Apple en Microsoft ligt vele jaren achter ons. Hoewel Apple het tijdperk van de personal computer had gestart, kwam Microsoft economisch als overwinnaar uit de bus. Het internettijdperk bracht Google voort, dat Microsoft het nakijken gaf. Apple kwam sterk terug rond de millenniumwisseling door computers cool te maken, door middel van design en muziek. Enigszins parallel daaraan ontwikkelde de mobiele telefoon zich in rap tempo, om uit te groeien tot de belangrijkste gadget in ons leven. En precies op dat platform strijden nu de meest innovatieve van de digitale giganten, Google en Apple, om onze gunst. Elk op hun eigen manier.

Apple heeft een lichte voorsprong dankzij de populaire iPhone dat het in 2007 introduceerde en de markt van mobiele telefoons wakker schudde. Martkleider Nokia is er nog steeds niet helemaal van bekomen. Google reageerde vorig najaar niet met een telefoon maar met Android, een besturingssysteem voor mobiele telefoons en eenvoudige computers zoals netbooks. Bijna zoals Microsoft op de Macintosh reageerde met MS-DOS, een besturingssysteem voor personal computers. Gaat de geschiedenis zich herhalen?

Zelf ben ik een Apple-gebruiker. Ik heb een iMac, een MacBook, een iPod, een iPhone, een AppleTV en een betaald abonnement op MobileMe. Al mijn muziek staat in iTunes. Ik ben echter ook een Google-gebruiker. Ik beschouw de zoeksite als mijn persoonlijke rechterhand, ik heb een gratis Gmail account, check het nieuws in Google Reader en beschouw YouTube als m'n videotheek. Voor beide heb ik veel sympathie, omdat ze in mijn ogen goed bezig zijn. Ik heb zelfs aandelen in beide bedrijven. Een paar slechts hoor, als symbolische actie.

Tot de komst van Android kon ik Apple prima met Google verenigen. Apple verzorgde m'n hardware met naadloos geintegreerde software, en Google stond voor internet. Android zorgt echter voor een dilemma, want de scheidslijn is verdwenen. Het is dat de eerste Android-telefoons, de G1 en de Magic, het mijn inziens nog niet halen bij de iPhone, maar ik voorzie dat dat dadelijk wel gaat gebeuren als Samsung, Sony Ericsson en Motorola zich in het spel gaan mengen. Aangezien de telefoon ook bij mij primo gizmo is, kom ik op een kruispunt te staan. Blijf ik in het MobileMe kamp, of switch ik naar Google?

Van links naar rechts: YouTube-mede-oprichter Chad Hurley, Google CEO Eric Schmidt, Apple CEO en mede-oprichter Steve Jobs en Google-mede-oprichter Sergey Brin. Just good friends?

Lange tijd was de vraag of ik een telefoon kon syncen met Apple een van de belangrijkste bij de keuze van een toestel. Dat gebeurde aanvankelijk via Apple's .Mac dienst. Je legde je telefoon naast je computer en via Bluetooth was je telefoon van een up-to-date adressenboek en je agenda's voorzien (en had je op je computer meteen een back-up). De iPhone breidde dit uit naar Safari bookmarks en e-mail: je .Mac mail maar ook je Gmail. De iPhone 3G introduceerde synchronisatie via (mobiel) internet en Apple doopte .Mac om tot MobileMe. Een transitie die weliswaar niet helemaal vlekkeloos verliep, maar het was Apple's antwoord op web 2.0.

Google op zijn beurt heeft web 2.0 zo'n beetje uitgevonden. In de filosofie van Google is internet de nieuwe desktop en je browser het besturingssysteem, waarmee het Microsoft feitelijk buitenspel zet. De lauwe reactie van het publiek op Windows Vista onderstreepte dit. Google's expansie begon met desktop-extensies van zijn zoekdienst. Gmail volgde, evenals Google Docs, de gratis tegenhanger van Microsoft Office. Het bracht zelfs een eigen browser uit, Chrome, maar die heeft nog nauwelijks marktaandeel kunnen sorteren, vooral vanwege het succes van Firefox in de strijd tegen Microsofts Internet Explorer. Google's jongste meesterzet is Android, waarmee het een nieuw besturingssysteem in de markt zet. Gericht op mobiele telefoons, ja, maar de eerste netbooks die op Android draaien zijn al onderweg.

Hoewel Google het patent op multi-touch op touchscreentelefoons aan Apple liet, bracht het wel Google Sync uit, dat op de iPhone MobileMe's synchronisatie van je Apple adressenboek en agenda vervangt met die van je Gmail en Google Calendar. Google Sync is overigens ook geschikt voor Blackberry, Windows Mobile en Symbian (lees: Nokia) telefoons.

Een complete verhuizing van Apple's MobileMe naar Google is daarmee een serieuze optie geworden, zelfs voor mensen met een iPhone. Je kunt adressen in Apple Addressbook overzetten naar Gmail met A to G. Al je Apple Mail e-mail kun je overzetten naar Gmail via IMAP. Je iCal agenda kun je importeren naar Google Calendar, of je kunt als je hybride wilt blijven je Google Calendar(s) toevoegen aan iCal via Calaboration. Alle Google diensten zijn geoptimaliseerd voor de iPhone. Andersom heb ik nog weinig van Apple voor Android gezien.

Deze praktijk legt een wezenlijk verschil tussen beide spelers bloot. Apple gaat met MobileMe uit van data die tussen hardware (computers, telefoons) gesynchroniseerd moet worden. Als je veel Macware hebt dat je vaak naast elkaar gebruikt en je synchronisatie staat ingesteld op automatisch, dan gebeurt dat dus aan de lopende band. Op het vervelende af. Als op m'n MacBook MobileMe gaat synchroniseren, dan legt dat een beslag op de internetverbinding en -programma's als Safari en Mail. Daar zit je dan letterlijk op te wachten.

Google daarentegen denkt en werkt web-based. Computers en telefoons raadplegen alleen de bron, waar terplekke wijzigingen worden opgeslagen. Alle data staat online in plaats van verspreid over computers en telefoons. Dat werkt in de praktijk sneller. De enige achillespees in deze aanpak is wanneer je verbinding slecht is, de hik heeft of zelfs helemaal wegvalt. Maar daar heeft Google, bijvoorbeeld bij Google Docs de offline modus voor bedacht, opdat geen enkele wijziging aan de data verloren gaat. In mijn ervaring heb ik meer last van het wachten op MobileMe's synchronisaties, dan een Google pagina die niet wil laden. Het lijkt een miniem verschil van aanpak, maar het duidt erop dat Apple denkt vanuit het product en opslag en Google vanuit het netwerk en streamen.

Google lijkt de wind mee te hebben, want opslag wordt langzaamaan ingehaald door streamen. Opslag vindt nu dikwijls nog plaats op externe harde schijven naast de computer of netwerkschijven in de meterkast. Met de komst van cloudcomputing verschuift de opslag naar internetservers. Als je überhaupt nog opslag nodig hebt, want voor media zoals muziek (Spotify), video (Hulu) of games (OnLive) duiken steeds meer platformonafhankelijke streamingdiensten op, die eindelijk de on-demand belofte waarmaken.

Google heeft misschien de toekomst, ook voor Apple blijft plek in de markt. Zeker wanneer het zoveel aandacht blijft houden voor design en user-interface. Maar het moet wel meer vanuit het netwerk gaan denken. Anders heb ik dadelijk nog Android op m'n iPhone draaien.