Gespeeld: Red Dead Redemption 2 (deel 1)
Na twee jaar wachten mocht de pers eindelijk met Red Dead Redemption 2 aan de slag; de nieuwe game van de makers van Grand Theft Auto. Jan Meijroos speelde twee uur met de grootste game van het (na)jaar.
Toen Red Dead Redemption 2 in 2016 door Rockstar werd aangekondigd met slechts twee teaser screenshots schoten de aandelen van moedermaatschappij Take-Two Interactive met 6% omhoog. Niemand wist op dat moment ook maar iets van de game af, geen enkele outsider had een seconde bewegend beeld gezien. Enkel de wetenschap van het bestaan van de opvolger van Red Dead Redemption was genoeg om miljoenen gamers enerzijds en investeerders anderzijds in een jubelstemming te brengen.
Niet zo vreemd natuurlijk; Rockstar staat al jaren voor succes. De ontwikkelaar (bestaande uit meerdere studio’s wereldwijd) brengt maar eens in de zoveel jaar een nieuwe titel uit maar als het dan zo ver is rinkelen de kassa’s lang en luid. Grand Theft Auto V verscheen vier jaar geleden en verkoopt nog steeds als een malle. De gratis online component - GTA Online - wist in juli 2017 door de magische grens van 1 miljard dollar omzet te gaan; middels diverse microtransacties blijft de game ongekend veel geld in het laatje brengen. Eerder dit jaar berichtte Gameindustry.biz dat GTA 5 het meest succesvolle entertainment-product aller tijden is. Inmiddels zijn er meer dan 90 miljoen (!) exemplaren van het spel verkocht en staat de omzetteller op 6 miljard dollar.
Grote schoenen, grote game
Red Redemption 2 heeft, kortom, big shoes to fill. Het gevolg: Take Two is de afgelopen maanden bezig met het temperen van de verwachtingen rondom het Western-epos waaraan bijna zes jaar gewerkt. Take-Two’s CEO Strauss Zelnick: “RDR2 gaat het absoluut goed doen, het wordt een groot succes. De vraag is alleen ‘hoe groot?’ ” Voorganger Red Dead Redemption ging ruim 15 miljoen keer over de toonbank, maar dat was acht jaar geleden.
Die bescheiden houding is totaal overbodig. Zoveel is wel duidelijk na 2 uur hands-on met de game op het kantoor van Rockstar in Breda. Op een 4K-televisie maatje slagschip word ik meegenomen naar het begin van de game waar Arthur Morgan, lid van de Van Der Linde-bende, op het punt staat een trein te beroven. Dezelfde treinroof die in de trailer getoond werd. Wat direct opvalt is de gigantische grootte van de wereld. De kaart van RDR2 is dan ook groter dan die van GTA 5 en die was al gigantisch. Bergen in de verte? Je kan er heen. Dat stipje verderop aan de rand van de canyon? Dat zou maar een levendige stad kunnen zijn. RDR2 is groot, heel groot.
Keuzes, keuzes, keuzes…
De verhalende én optionele missies van RDR2 leiden je langs het leven van Morgan en zijn tijd bij de bende die onder leiding staat van de charismatische Dutch. Deze snorrenmans preekt mooie woorden maar is aan het einde van de dag een ordinaire boef die niet kijkt op een paar lijken meer of minder. Aan de speler de vrijheid hoe hij zijn avonturen slijt: als meedogenloze klootzak, als boef-met-een-goed-hart en alles daar tussenin. Na de treinroof heb je bijvoorbeeld de keuze om de bewakers van de trein te executeren of te laten leven. En die keuze heeft impact op de game. Afhankelijk van je keuze, zullen de krantenkoppen anders over je schrijven en zullen inwoners in omliggende dorpen en steden anders op je reageren.
De eerste uren van RDR2 zijn overweldigend omdat Rockstar speciaal voor deze hands-on veel heeft vrijgespeeld voor demo-doeleinden, terwijl in de uiteindelijke game je gradueel met verschillende spelelementen kennismaakt. Zo is customizen behoorlijke verregaand. Dat gaat van de kleding van Arthur tot aan zijn baardgroei, maar ook zijn wapens. Alle wapens die je bezit, draag je zichtbaar bij je, of zitten in de zadeltassen van je paard. Ieder onderdeel van je wapen is individueel te upgraden en mooier te maken. Een goed geoliede colt is fijn, maar een colt ingelegd met parelmoer, een persoonlijke inscriptie, een betere herlaadbaarheid én een langere loop is natuurlijk nog veel fijner. Wapens lopen bovendien na een tijdje schade op en reparaties zijn geen dus geen overbodige luxe.
Details
De hoeveelheid details is sowieso vrij absurd en maken duidelijk waarom de game zo lang op zich heeft laten wachten. Voetsporen in de sneeuw, karrensporen in de modder, hoefijzersporen in het zand, ze blijven allemaal achter in de wereld van Red Dead Redemption 2. Ga een winkel binnen en alles wat je kan kopen, is visueel zichtbaar en op te pakken. Niet langer worden dergelijke zaken verbeeld in menu’s, alles wat je kan doen, - kopen en - aanpassen gebeurt voor je snufferd.
Maar er zijn zoveel meer kleine details waardoor ik na een kleine twee uur spelen zo enthousiast ben over de game. Je kan je pistool uiteraard in je holster opbergen maar druk twee keer snel op deze bewuste knop voor deze actie en Arthur voert een stoer trucje uit waarna je gun om je wijsvinger roteert alvorens opgeborgen te worden. Ook de iconische ‘wheelie op je paard’ move ontbreekt natuurlijk niet, evenals een keur aan typische, memorabele personages, dynamische Western-muziek, een keur aan wildlife en actie die zo strak als een vioolsnaar voelt.
Dit was deel 1 van de hands-on, binnenkort volgt deel 2 waarin dieper wordt ingegaan op combat, de band met je paard, het spelen met sidekicks en het jagen.
