Duurtest Subaru Solterra: infotainment en rijhulpsystemen

Japanners hebben een fundamenteel andere beleving van kwaliteit dan Europeanen, zo lijkt het. Bij Nissan hoorde ik ooit het verhaal dat de engineers het principe van 'perceived quality' niet begrepen. In Duitsland hadden ze uitgevogeld hoe ze knopjes en dashboardoppervlakken moesten laten voelen alsof ze van hoge kwaliteit waren. Door ze een lekkere klik te laten geven of zacht aan te laten voelen. Dat betekende niet dat ze langer mee gingen, maar dat ze voor de koper van de auto aanvoelden als meer premium, rijker, luxer. En dus vast ook beter. In Japan ondertussen bouwden ze liever knoppen die tegen een regenbui kunnen, duidelijk klikken en zonder te breken in- en uitgebouwd kunnen worden. Werkelijke kwaliteit, waar de eerste koper wellicht niet zoveel baat bij heeft, maar wie hem na 15 jaar als vierdehandsje koopt wel. Alles werkt dan nog gewoon.

Hiermee wil ik de verwachtingen die ik had van het infotainmentsysteem van de Subaru Solterra aangeven. Want niet alleen knoppen zijn meer functioneel dan fraai, ook de graphics in het infotainmentsysteem worden niet primair getoetst op hun esthetische kwaliteiten. Voor wie geen middle-management-lingo spreekt: ze zijn lelijk. Pixeldichtheid: maakt dat uit. Verlooptintjes in schermen: doelloos, dus weg d'r mee.

Functioneel

In die wetenschap stapte ik in de Solterra en mijn vooroordelen werden niet weggevaagd, maar we zijn wel zichtbaar van de jaren '90 naar de 21e eeuw gegaan. De knopjes voor het scherm zien er modern en functioneel uit. De versnellingsknop is niet van gepolijst aluminium of glas uit de hooggebergtes ergens, maar van kunststof. Ligt lekker in de hand, gaat niet stuk, maar voelt niet als een designmeesterwerk an sich, zoals in een Volvo of Jaguar. Voor je roept: 'dat zijn premiummerken!' In prijs lopen ze niet zo gek veel uit elkaar. Een Volvo XC40 met batterij is zelfs een stuk goedkoper.

Het scherm heeft wat gedateerde graphics, met ongenuanceerd kleurgebruik, maar wederom is het iets dat primair functioneel is en niet gebouwd om mooi te zijn. Als ik de schermen van een moderne BMW doortik en 3D-animaties zie van de auto waar ik in zit, zonder te kunnen vinden wat ik zoek; dan zou ik wel een vleugje meer Subaru in de interface willen hebben. Maar als je Apple Carplay gebruikt, verdwijnt dat probleem als sneeuw voor de zon. Want het scherm heeft een aangenaam formaat, blijkt dan meer pixels te kunnen verstouwen dan de eigen interface je laat denken en werkt snel op aanrakingen. Al met al een hele dikke voldoende voor het infotainmentsysteem dus. Zelfs de ingebouwde navigatie weet prima files te omzeilen.

Eyesight

De rijhulpsystemen doet Subaru ook op geheel eigen wijze. Eyesight werkt met twee camera’s achter de voorruit die gebruikt worden om objecten en lijnen op de weg waar te nemen. De meeste auto’s gebruiken radar. Het voordeel van een camera (of in dit geval twee) is dat je veel meer details kunt zien. Het nadeel is dat de camera ook last heeft van mist en regen bij waarneming. Vorige week reed ik in de regen achter een grijze Audi en die nam hij niet waar, waardoor ik zonder cruise control verder moest.

Bij helder weer anticipeert hij mooi van veraf op langzamer rijdende auto's en is het echt een rijhulp. Mitsubishi bijvoorbeeld remt vrij laat en vrij hard om je te laten weten dat jij niet oplette. Alsof cruise control een systeem is dat je constant bij wilt stellen. In de Subaru neemt Eyesight je werk uit handen. Er zijn echter nog een paar ogen in de auto. Boven het stuur zie je een sensor die naar je ogen kijkt. Zijn die niet waar te nemen dan toont de auto directief de boodschap: Sit up! Ook als de sensor bedekt wordt door je arm omdat je het stuur aan de bovenkant vast hebt. In de Subaru leer je weer je handen op 10 voor 2 te hebben om irritant gepiep te voorkomen.

Volgende week lees je meer over de rij-ervaring: durft Rutger er mee te off-roaden of houdt hij vier wielen op het asfalt? 

Lees ook deel 1 over de Subaru Solterra: hoe eigenzinnig is het Japanse merk nog?

Rutger Middendorp test elke maand een andere elektrische auto in de Duurtest.