De nieuwe Ford Focus is even wennen

De vorige (of moet ik nog huidige zeggen?) Ford Focus is een knappe kar. Wonderlijk gebeuren: de facelift was knapper dan het origineel. Meestal hebben ontwerpers zo hun best gedaan voor een nieuw model dat een facelift of niet waar te nemen is (hallo, BMW i3) of ronduit een verslechtering is (hallo, Kia Sportage). Dat gebeurde bij de laatste Focus dus niet, die werd knapper. Statistisch gezien zou de volledig nieuwe Ford Focus dus weer oerlelijk moeten zijn, maar er gebeurt iets nog bijzonderders: hij is niet te plaatsen. 

Ik zie nu al een week plaatjes en video's voorbij komen van de nieuwe Focus en ik ben er nog niet uit. Er gebeuren namelijk verschillende dingen als ik een foto zie: soms herken ik iets van een ander model; de Subaru Impreza, de Mazda 3, de Volvo V40, de Mercedes A-klasse, de Suzuki Swift. Maar ik kan niet zeggen dat hij precies op één van die auto's lijkt. Desondanks is het ook niet de meest originele vorm. Er is geen los detail dat de auto een geheel eigen uitstraling geeft. Bovendien heeft Ford er voor gekozen om een hoog op de poten staande Active te lanceren, een chiquere Vignale en een sportieve ST-line. De grap is dat die auto's visueel allemaal op vrij essentiële manieren van elkaar verschillen, waardoor ik er nog steeds geen chocola van kan maken. 

Ik vermoed dat dit alles een goed teken is. Toen ik ooit DJ Shadow voor het eerst hoorde kon ik er weinig mee, maar wilde ik er wel meer van horen. Hetzelfde geldt voor Pavement en Blind Melon. Allemaal waren ze eerst niet te plaatsen, maar bleken ze een langere houdbaarheid te hebben dan makkelijk te verteren muziek. Misschien dat dit ook geldt voor de nieuwe Focus.