De Mazda CX-30 in onze Duurtest heeft de nieuwe SkyActiv-X motor. Met die uitvinding hoopt Mazda het leven van de benzinemotor te verlengen.
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Deze maand: de Mazda CX-30. Volg hier de updates.
Ford Ecoboost, Volkswagen Bluemotion, Hyundai Blue Drive, Mazda SkyActiv, Ferrari eh... bijna elk merk heeft zijn eigen labeltje voor technologieën die de auto zuiniger maken. Bij sommige merken is het een verzamelnaam. Volkswagen plakt bijvoorbeeld het label Bluemotion op de zuinigste versies van zijn modellen. Daarbij staat de naam voor een verzameling aan opties die de auto zuiniger moeten maken. Van banden met minder rolweerstand tot velgen met een meer gesloten ontwerp.
Mazda is wat duidelijker in de terminologie. Skyactiv-X is de benaming van de motortechnologie. Geen gefriemel met een dichtere neus of kleinere wieltjes. De voorgaande variant heette Skyactiv-G en alle winst uit die motor zit ook in de nieuwe: de belangrijkste filosofie bestaat uit het verminderen van de weerstand. Iedere rotatie van de krukas, iedere beweging van een zuiger zal in meer of mindere mate weerstand kennen en Mazda probeert dat te minimaliseren.
Dit nieuwe blok heeft echter naast al die minimale toleranties nog een extra trucje om zoveel mogelijk kilometers op één tank te kunnen rijden. Iets dat geleend is uit de wereld van de dieselmotor. Al een tijdje bestaat de commonrail diesel. Die spuit op een verfijndere manier dan vroeger de exacte hoeveelheid gewenste brandstof in op de juiste plek.
Mazda vogelde uit dat ook de inspuiting en ontbranding van benzine efficiënter kon. Niet langer met 1 vonkje vanaf één punt. SPCCI heet het: Spark Controlled Compression Ignition. Compressie-ontsteking is de manier waarop dieselmotoren ontbranden. Zonder bougie, maar door de opgebouwde hitte (als gevolg van hoge compressie) ontploft de ingesproeide diesel. Dat kan met benzine niet precies zo, maar wel voor een groot deel. De Skyactiv X-motor krijgt een zeer arm mengsel van lucht en brandstof ingespoten (veel lucht, weinig brandstof) dat met behulp van een kleine vonk tot een soort voor-ontbranding wordt gebracht.
Door de enorm hoge compressie van 16,3 : 1 (normaal rond de 12:1) komt vervolgens het hele mengsel tot ontbranding, net als in een dieselmotor. Omdat het mengsel zo arm is, levert de motor met minder brandstof dezelfde kracht als een gewone 2.0 liter motor. Mazda hoopt zo de brandstofmotor nog een tijdje in leven te houden.
Erg zuinig
Voor een tweeliter motorblok is de Mazda dan ook bijzonder zuinig. Op papier moet de auto tot 1 op 20,4 komen. In praktijk rijd ik dichter bij de 1 op 17. Maar ik vermoed dat ook voor bijvoorbeeld de Volkswagen T-Cross hetzelfde zal gelden. Die 1.5 150 PK versie haalt volgens de fabriek 1 op 19,2. Het lukt Mazda dus om zonder turbo een zuinige motor te maken met serieus veel pk. Achter het stuur word ik daar echter niet per se heel gelukkig van.
Ondanks het flink aantal paardenkrachten, heb ik bij het inhalen niet het gevoel dat ik heel veel over heb. De auto vliegt hoog in de toeren als je met 80 km/u iemand rap wil inhalen en klinkt dan niet alsof hij het bijzonder naar zijn zin heeft. Het is misschien een beetje flauw, maar ik vraag me dan af hoe deze motor het zou doen als je er ook nog eens een turbo op zou schroeven.
Volgende week meer over de Mazda CX-30.
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg de updates.