Duurtest Nissans elektrische busje Evalia e-NV200, deel 1
We rijden 2 weken met de Nissan Evalia e-NV200. Het enige 7-persoons busje dat 100% elektrisch is. Waarom je er eigenlijk niet in wil rijden. En waarom je eigenlijk wel moet.
In elektrische auto's heb je inmiddels keuze in Koreaans, Japans, Duits en Amerikaans. Chique of sober. 'Ludicrous' of budgetvriendelijk. Als het om transport van meer dan een paar kinderen gaat is het aanbod dunner. Sterker nog; Renault heeft een elektrische Kangoo (die amper groter is dan een reguliere auto) en er is deze Nissan Evalia e-NV200. Een kruising tussen het utilitaire busje van Nissan (de NV200) en de eerste mainstream elektrische auto van de huidige generatie; de Nissan Leaf. Wie een Leaf gereden heeft en een NV200 weet precies wat hij kan verwachten. Accu, elektromotor en infotainment komen allemaal uit de Leaf. De rest uit het busje. Is dat een vruchtbare kruising geweest?
Als bandbus
De e-NV200 kreeg voor deel 1 van deze test meteen een flinke taak. De punkrockband Ravenna gebruikte hem als bandbus voor hun EP-release (binnenkort in Bright TV een verslag). Tot de nok toe vol moest de bus van een optreden in Leeuwarden naar een optreden in de Hedon in Zwolle. Ongeveer 100 kilometer. Het officiële bereik volgens de Europese cyclus is 170 kilometer. Maar dan zit de bus niet stampvol apparatuur, is het niet rond het vriespunt, staan de lampen, de kachel, de airco en de navigatie uit en wordt er slechts een heel kort stukje op snelwegsnelheden gereden. Om zonder het zweet tussen de billen in Zwolle aan te komen was het dus verstandig de Fastned-snellader bij Heerenveen even aan te tikken. Daarmee is meteen de achilleshiel van deze bus duidelijk: meer nog dan in een personenauto is het bereik een beperkende factor.
Aan de andere kant: er is berekend dat er jaarlijks 3,3 miljoen vroegtijdig sterven door fijnstof en andere troep in de lucht. Die dieselbus van de postbode die jouw Zalando-pakketje komt bezorgen, brengt meer dan een doosje vreugde in de straat. Woon je in een landelijke omgeving, dan is het probleem niet zo acuut, maar in stedelijke gebieden al wel. Voor het Centraal Station in Amsterdam wordt je beloond voor je treinreis door een concentratie fijnstof die boven de wettelijke grenswaarde ligt (pdf). Dan lijkt het offer om te moeten snelladen onderweg naar je band optreden opeens niet zo groot meer.
Schizofreen overheidsbeleid
Het overheidsbeleid is versnipperd en schizofreen op dit gebied. Plaatselijk worden er oudere auto's geweerd uit het centrum, maar net zo vaak is dat iemand zijn oldtimer die hij alleen in het weekend de landerijen doorcruiset dan een stinkende dieselbus die dagelijks van de Sligro naar de snackbar rijdt. Scooters en brommers, die vreselijk veel uitstoot veroorzaken ontspringen tot op heden de dans, terwijl daar elektrische alternatieven al zeer betaalbaar zijn. Dieselbusjes die korte afstanden in de stad rijden stoten ook relatief veel uit. Ik zou graag iemand uitdagen om uit te rekenen wat alle pakket- en postbezorgers in een stad als Rotterdam per dag de straat in blazen. Voor deze beroepsgroep en hun klanten is een elektrisch alternatief een must. Maar daarvoor zal de overheid wel een prikkel moeten verzinnen.
Het is dus onmogelijk te haten op de e-NV200 Evalia, simpelweg omdat het een relatief betaalbare oplossing is voor een probleem dat ons allemaal aangaat. Volgende week in onze duurtest meer vanaf de bestuurdersstoel.