Android L: de dood van de Android-skin?
Kitkat was de voorzet, Android L is de goal. Maar gaat Googles nieuwe ontwerptaal bereiken wat het verdient?
Ooit kon je zeggen dat Android een lelijk maar praktisch mobiel systeem was, maar die dagen zijn al sinds versie 4.0 voorbij. Woensdag deed Google er nog een flinke schep bovenop met nieuwe versies van Android en Chrome OS, gemaakt volgens één ontwerptaal: Material Design. Meer dan ooit ogen en gedragen de apps en diensten van Google zich op één manier. Met Material Design heeft Google wat Apple met zijn Human Interface Guidelines al jaren heeft: een blauwdruk voor een eenduidig OS, zowel in eigen functies als apps van derden.
Die stap is groter en veelzeggender dan ’ie misschien lijkt. Met Material Design wordt Android door Google niet zomaar van een nieuwe lik verf voorzien, het definieert hoe het hele systeem werkt. Waar Android voorheen een kapstok was waar ontwikkelaars apps aan hingen en makers van Android-toestellen een skin omheen wikkelden, is Android L front and center.
Fris ontwerp dat je wegwijs maakt
Over werkelijk alles is nagedacht; de manier waarop apps in elkaar overgaan, de wijze waarop elementen op het scherm groeien en weer krimpen. Volgens Google is het scherm van je telefoon onder Material Design als een stuk glas waaronder magisch papier ligt. Maar die magie heeft grenzen, waardoor de gebruiker precies weet wat ’ie kan verwachten. Dus: het papier kan groeien en krimpen, openschuiven en je kan het opzij vegen, maar niet omdraaien; daar is immers geen ruimte voor onder het glas.
Animaties maken in Android L voor het eerst een belangrijk deel uit van het systeem. Kleuren ook: Google maakt het monochrome Android kleurrijk met Material Design, waarbij elk type app aan zijn eigen tint te herkennen is. En de ontwerptaal wordt ook doorgevoerd op het web, en in Chrome OS. En overal is een ronde, contextgevoelige knop terug te vinden. Zo weet de gebruiker op elk apparaat precies wat ’ie van een app kan verwachten door alleen maar naar het scherm te kijken. En door de natuurwetten waar Material Design zich aan houdt weet je vooral hoe je elke app bedient.
<object width="405" height="255" data="https://www.youtube.com/v/d36cIFCJvQs" type="application/x-shockwave-flash"><param name="data" value="https://www.youtube.com/v/d36cIFCJvQs"><param name="src" value="https://www.youtube.com/v/d36cIFCJvQs"></object>
Het ideaalbeeld van Google. Maar wie beleeft het echt zo?
Een incomplete ervaring?
Althans, als je een Nexus-apparaat hebt. Anders zie je alleen her en der wat apps die voldoen aan Material Design. Maar dan binnen de Touchwiz-interface van Samsung, of HTC Sense, of de Optimus UI van LG. Elke fabrikant heeft immers zijn eigen skin, met een ander uiterlijk en daarom een andere manier van bedienen. Da’s niet alleen onprettig voor de gebruiker, maar zeker ook voor ontwikkelaars. Want wat kiezen ze? Material Design, dat de deur openzet voor mooie nieuwe apps? Of toch maar de veiligere keus voor iets dat ook in de talloze Android-skins niet uit de toon valt?
De overgang van het huidige Android naar het nieuwe Material Design is mogelijk nog ingrijpender dan de overgang van iOS 6 naar iOS 7. Maandenlang vielen veel apps op iPhones en iPads uit de toon. Ontwikkelaars wilden maar wat graag gebruik maken van die nieuwe lik verf, maar net als Material Design zorgde ook iOS 7 voor nieuwe mogelijkheden die inherent waren aan het ontwerp. Mijn punt: iOS-ontwikkelaars hoeven maar rekening te houden met één nieuw uiterlijk en zelfs dat duurde voor velen maanden. Hoe moet dat op Android?
Het tijdperk van de skin voorbij
Het antwoord is glashelder, al jaren eigenlijk: Google moet de makers van Android-toestellen verplichten te stoppen met hun eigen skins. Of gebruikers minstens de mogelijkheid geven voor stock Android te kiezen. Want waar Android zijn enorme groei naar volgens Google 1 miljard gebruikers heeft te danken aan die ijverige fabrikanten en hun diverse hardware, komt de volgende groeispurt juist op het conto van samenhang.
Want dat Material Design zien we straks niet alleen terug op Android-telefoons, tablets en Chrome OS-computers, maar ook in de auto, op tv en rond onze pols. En guess what: Google heeft al aangegeven dat fabrikanten het uiterlijk van Android Auto, Android TV en Android Wear niet mogen aanpassen. Omdat Google weet dat dit het moment is om de gebruiker voor altijd te winnen, met een frisse, eenduidige interface voor hun hele leven. Hebben smartphonemakers dit ook in de gaten, of zitten ze met Google in een wederzijdse wurggreep?
Lees ook: Android L: 3 keer raak en 3 keer mis