Onderzoek milieu-impact elektrische auto's onderuit
Een onderzoek dat stelt dat de elektrische auto een grotere milieu-impact heeft dan een gewone auto lijkt doorgestoken kaart te zijn.
Ik was opgetogen toen ik een paar maanden geleden een onderzoek tegen het lijf liep dat uitgebreid de milieu-impact analyseert van elektrische en conventionele auto's. De elektrische auto zou meer dan 10 jaar mee moeten gaan om "groener" te zijn en je bleef met een hoop rotzooi zitten, zo luidde de conclusie.
De bron leek alleszins geloofwaardig. Ik ben nog nooit op de Norwegian University of Science and Technology geweest. Maar het klinkt niet als Greendale Community College en wie het verslag leest ziet als non-techneut aan de oppervlakte geen opvallende gebreken.
Overigens was mijn lezing van de conclusie minder sappig dan van bijvoorbeeld de BBC: 'Electric Cars pose environmental threat' was (en is) de headline van hun artikel. Op basis van hetzelfde onderzoek. Dat de heren van Top Gear in de naam van entertainment de elektrische auto verguizen en belachelijk maken mag inmiddels als vanzelfsprekend gezien worden, dat de nieuwskant van de BBC zo'n Fox News headline produceert maakt me een beetje week in de knieën.
Nu blijkt echter dat het onderzoeksrapport ook van alle kanten blijkt te rammelen. Eufemistisch uitgedrukt. Robert Llewellyn (bekend van Red Dwarf en Scrapheap challenge) is een fervent voorvechter van de elektrische auto en kwam via Dan Fichana (een chemisch ingenieur uit de VS) op een paar "probleempjes" in het rapport. Ik parafraseer zijn bevindingen.
Het onderzoek waar de BBC naar refereert is van de NTNU (Norwegian University of Science and Technology). Noorwegen is een belangrijke producent van olie en gas. Deze universiteit heeft een partnerschap met Statoil. Hun 'Center for Integrated Operations in the Petroleum Industry' wordt door Statoil bekostigd. Niets mis mee. Dat wordt openlijk bekend en onderzoek is praktisch onmogelijk zonder publiek geld.
De NTNU staat in Trondheim, waar ook SINTEF (een onafhankelijke onderzoeksorganisatie) hun Petroleum Research Laboratory heeft samen met de universiteit. In het lab werken 750 mensen. Een serieuze club dus. In dezelfde plaats bouwt Statoil een nieuw onderzoekscentrum voor 42 miljoen dollar. De NTNU was ook de plek waar dit jaar "Statoil Dag" georganiseerd werd ter ere van het 40 jarige bestaan van het oliebedrijf.
Van de vier auteurs in het rapport is er slechts 1 professor. Anders Hammer Strømman. Hij is onderdeel van de Department of Energy and Process Engineering. Dat onderdeel werkt samen met SINTEF en de voorzitter ervan is Olav Bolland (geen familie), die in 2011 een prijs won voor bijzonder goed onderzoek. Statoil was de sponsor en Bolland kreeg 35000 doolar en een kunstwerk mee naar huis.
Om in CSI termen te spreken: "purely circumstantial". Maar reden genoeg om in ieder geval met scepsis naar deze mensen en hun motieven te kijken.
De basis van het rapport uit Noorwegen ging over de totale milieubelasting van cradle to grave voor een elektrische auto vergeleken met een benzine- of diesel aangedreven auto.
Er zitten echter een paar kleine foutjes in dat onderzoek. Bij het berekenen van de materialen die gebruikt worden in een elektrische auto gingen ze uit van een elektrostatische motor. Die worden gebruikt in een freesmachine of draaibank. Ze wegen ongeveer 1000 kilo. De motor in een Nissan Leaf weegt 53 kilo. De rest van hun prognose leunt allemaal op de hoeveelheid materialen die gebruikt worden en hoeveel energie dat kost om te verwerken en te recyclen.
Een motor van 1000 kilo bevat 91 kilo koper. Dat is duur en het tevoorschijn toveren van koper is slecht voor het milieu. Elke auto gebruikt koper voor de bedrading, startmotor, etc. Elektrische auto's gebruiken een beetje meer, maar geen 90 kilo meer.
Het is al moeilijk te geloven dat dit een "foutje" was, maar als ook de omvormer in de calculaties verwisseld wordt voor eentje van industriële proporties, begint het allemaal wel een luchtje te krijgen. 36 kilo weegt het ding volgens de Noren. De Nissan Leaf heeft er eentje van 6,2 kilo. Waarvan het grootste gedeelte van het gewicht bestaat uit de stalen behuizing.
Vervolgens wordt een accu geanalyseerd met stoffen daarin die door geen enkele maker van elektrische auto's gebruikt wordt en op de valreep wordt er ook nog een flinke hoeveelheid extra kool verstookt om de auto mee op te laden.
Inmiddels heeft de Universiteit haar fouten "bekend" en een nieuwe versie van het rapport uitgegeven. Die heb ik nog niet mogen zien, maar daar schijnt alleen in het kolenverbruik al zo'n miscalculatie te zitten, dat de conclusie nog steeds volstrekt random is.
Behalve dat dit het vertrouwen in "de wetenschap" opnieuw beschadigt, zijn er dus ook nog steeds geen betrouwbare cijfers die elektrische en conventioneel aangedreven auto's naast elkaar leggen.