Joost weet wat je wilt zien

Digitaal, op je mobiel, via internet, de toekomst van het medium televisie kan nog alle kanten op. Een van de spelers is Joost dat mikt op peer-to-peer televisie via internet. Vanuit Leiden stuurt technisch directeur Dirk-Willem van de Gulik de programmeurs aan. Joost heeft de programma's, de adverteerders en de slimme stream techniek. Nu nog kijkers.

<font size="1">Wat zullen we nu weer eens kijken? De meeste zenders van Joost zijn alleen nog in de VS toegankelijk.</font>

Wat doet een innovatief bedrijf als Joost in Leiden?
‘Nederland is een heel gunstig land voor startende bedrijven en we zitten hier vlakbij Schiphol. Parijs en Londen zijn dichtbij. De helft van de 140 werknemers woont niet in Nederland. We werken hier met wel vijftig nationaliteiten, elke ochtend vliegen programmeurs hier naar toe. In Londen regelt Joost de rechten en in New York werven we advertenties.’

Als Joost-kijker kan je naar je computerscherm kijken alsof het een tv is. In hoeverre is Joost dan anders dan de oude tv?
‘Zelfs als Joost niks anders is dan normale tv, maar dan met heel veel meer kanalen en wereldwijd, dan is dat al heel succesvol. Als je maar een paar procent van de tv-markt haalt, dan ben je al de grootste. Skype is bijvoorbeeld het grootste telefoonbedrijf wereldwijd, maar in geen enkel land de grootste. Veel gebruikers kijken Joost nu al op hun tv en in de nieuwe generatie televisietoestellen zit internet straks al gewoon ingebouwd.’

Jullie hebben deals met grote tv-producenten, van Endemol tot Viacom. Waarom duurt het zo lang voordat we hun programma's zien?
‘Vanuit Nederland zie je lang niet alle programma’s die we bieden. Tachtig procent van alle programma's is alleen te zien in Amerika en Engeland. Dat komt doordat tv-maatschappijen per land alle rechten moeten uitzoeken, per land worden programma's vrijgegeven. Dat heeft tijd nodig.’

Kijk je zelf wel eens naar YouTube?
‘Nee, ik kom niet op die videosites, terwijl ik wél verslaafd ben aan Joost omdat ik een kanaal wil hebben dat er altijd is. Net als bij een Tivo: als je iets anders wilt zien, schakel je over. Bij YouTube moet je steeds op zoek. Dat boeit me niet. Vergelijk het met een tijdschrift: je kan weblogs afgaan om berichten bij elkaar sprokkelen, maar veel mensen vinden het heerlijk om een blad te lezen waarin alles voor je is geselecteerd.‘

Peer-to-peer en Web 2.0-sites zijn groot geworden doordat mensen elkaar helpen en onderling delen. Hoe betrekken jullie de kijkers bij Joost?
‘Je kan ratings toevoegen, chatten terwijl je kijkt en eigen kanalen samenstellen. Ook is er een mogelijkheid om elk programma direct te linken. Straks kun je ook Joost-programma's in webpagina's integreren. De internetgemeenschap moet in staat zijn zelf dingen te bouwen rond Joost. Vergelijk het met Skype: je hebt allerlei programma's die Skype ondersteunen, telefoons, andere hardware en diensten. Als zo'n ecosysteem ook rond Joost ontstaat: fantastisch. Wij richten ons zelf vooral op de spiraal: meer goede programma's, meer gebruikers, meer advertenties, en daardoor weer meer programma's. Als de programma's goed zijn, komen de kijkers vanzelf.’

Waarom kunnen we niet zelf programma's uploaden of feeds van vodcasts toevoegen?
‘Alles op Joost moet professioneel zijn gemaakt. Er is al genoeg troep op internet. Bovendien zitten we ook hier weer met rechten, zelfs als je een Uitpakparty filmt met in de hoek een fles Bacardy en een bekend muziekje er onder. Alles wat we tonen is tv-waardig, maar de programmamakers hoeven niet bekend te zijn. We werken hetzelfde als de iTunes Music Store. Als een band professioneel genoeg is en het papierwerk op orde heeft, dan komt die daar ook vrij snel op. Onze gebruikers zijn niet zo geïnteresseerd in zelf filmpjes toevoegen, ze willen beter kunnen vinden wat beschikbaar is.’

Hoe kunnen we straks al die programma's vinden met de afstandsbediening?
‘Wat Last.fm voor muziek doet, doen wij straks voor tv-programma's. “Vond je dit leuk, bekijk dan ook” of “dit zijn de programma's die je vrienden hebben gezien”. Het verschil is dat het muziekaanbod altijd te veel is geweest, terwijl er niet zo veel unieke tv-programma's zijn. Veel mensen willen dat jagen en verzamelen zoals op YouTube niet. Als ze bij ons eenmaal een goed programma hebben gevonden, dan blijven ze zo een uur kijken omdat ze worden vermaakt. Joost moet daarna automatisch weer iets goeds serveren. Als je niets doet, komt er ook wat.’