Horizon Forbidden West: Hollandse PlayStation-triomf is nu nog leuker

De Nederlandse ontwikkelaar Guerrilla bracht de eerste Horizon-game vijf jaar geleden uit. Spannend: de eerste volledig nieuwe titel van de Amsterdamse studio na dik tien jaar matig succes met de Killzone-reeks. De keus voor een totaal ander soort game betaalde zich rijkelijk uit: de openwereldgame Horizon Zero Dawn werd lovend beoordeeld door critici en spelers. Inmiddels is de game ruim 20 miljoen keer verkocht – samen met de games God of War en Uncharted 4 hoort Horizon Zero Dawn daarmee tot de best verkochte PlayStation 4-games ooit.

Forbidden West gaat vrijwel naadloos verder in de prikkelende wereld die in Zero Dawn is neergezet. Duizend jaar na een grote ramp leeft de mensheid weer in stammen, middenin Noord-Amerika; steden zijn vervallen tot begroeide ruïnes en overal dwalen robotdieren waar mensen de herkomst niet van kennen of begrijpen.

Het eerste deel: hoe zat het ook alweer?

Hoofdrolspeelster Aloy, een jonge vrouw uit een stam jagers, ontdekt in de eerste game dat de robots bedacht zijn in onze tijd. Geleid door de kunstmatige intelligentie GAIA moeten de robots de aarde weer geschikt maken voor menselijk leven. Dat masterplan mislukt: GAIA vernietigt zichzelf nadat een mysterieus signaal haar ondergeschikte functies loskoppelt.

Eén van die functies heet HADES, en de AI is gebrand op de vernietiging van al het leven. HADES is de eindbaas van de eerste game, waarin Aloy hem verslaat. Dat laat meer dan genoeg vragen open voor een tweede deel: wie verstuurde dat mysterieuze signaal eigenlijk? En kan Aloy de vernietiging die door HADES in gang is gezet nog op tijd stoppen door een backup van GAIA te vinden?

Voor het antwoord op die vragen moet Aloy naar het 'verboden westen', een gebied achter een grote muur. De stammen achter die muur hebben een bloeddorstige reputatie, met een uiterlijk en uitdossing die zijn beïnvloed door de native Americans die voor hen kwamen. Maar is die reputatie wel terecht?

Die opzet is slim gekozen door Guerrilla. Een compleet nieuw gebied met compleet nieuwe stammen en veel nieuwe robotdieren, zonder dat het ooit geforceerd voelt. Sterker nog: deze nieuwe wereld voelt levendiger, uitnodigender en samenhangender dan het vorige deel, dat op die vlakken al zeker niet slecht scoorde.

Leren van de concurrentie

Het is sowieso duidelijk dat Horizon heeft geleerd van de meest revolutionaire openwereldgame in jaren: The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Die Nintendo-game verscheen puur toevallig een week na de eerste Horizon en de games hebben veel raakvlakken. Een belangrijk verschil: in Zelda voel je je als speler een stuk vrijer om te gaan en staan waar je wil. Overal is wat te doen, elke bergwand is te beklimmen en het belangrijkste: met een paraglider vlieg je van hoge bergen makkelijk naar beneden.

Een veelgebruikt citaat stelt: "Good Artists Copy; Great Artists Steal". Zo is dat, dus heeft deze tweede Horizon ook een paraglider. En ook bijna elke bergwand is te beklimmen, waar de speler in het eerste deel op zoek moest naar specifiek aangegeven klimpunten. Nu komt Aloy's Focus vaker van pas:

Aloy heeft als één van de weinige mensen een 'Focus', een soort super-smartphone op haar hoofd waarmee ze haar omgeving en alle robots kan scannen. Druk op de knop en kort gloeien alle klimpunten op een muur of berg op, om daarna weer te verdwijnen.

Ongestoord de wijde wereld in

De speciale rol van de Focus wordt verder onderstreept met de hybride interface in Forbidden West. Standaard staat er maar heel weinig in beeld: pas na een druk op de Focus-knop komen er kort icoontjes boven voorwerpen in de buurt, een veeg over het touchpad op de controller toont zaken zoals het level van de speler en de huidige quest. Dat gebrek aan tekst en tekens in beeld maakt dat je veel meer de enorme wereld in gezogen wordt.

Die wereld is divers, met alles van groene berglandschappen tot dorre woestijnen, besneeuwde pieken en dichte jungles, bossen met reuzenbomen en uitgestrekte stranden – het is alsof je elk Amerikaans National Park even aandoet. Weggestopt onder de grond zitten ook in dit deel geavanceerde bunkers, waar Aloy een kruimelspoor naar meer onthullingen uit het verleden volgt.

Zonder iets te verklappen: Horizon Forbidden West vertelt ook weer science fiction van hoog niveau, doorspekt met waarschuwingen voor de gevaren van robotisering en kunstmatige intelligentie. Wel met een hoopvol randje: de veerkrachtige mensen weten elkaar altijd te vinden.

Dat blijkt uit de vrede tussen de verschillende stammen achter de muur. Beïnvloed door het verleden en de omgeving leeft de ene stam in vrede in de natuur, terwijl de andere stam strijdlustiger is. Ze staan elkaar en de robotdieren naar het leven, en gebruiken allemaal op hun eigen manier de fossielen uit onze tijd. Dat werkt tof: je ziet wat er van onze samenleving zou overblijven na zo'n lange tijd, en hoe nieuwe mensen daar met een frisse blik naar kijken.

Groter, gevarieerder, uitdagender

In de kern doe je als speler in Forbidden West hetzelfde als in Zero Dawn: gewapend met pijl en boog en verschillende nieuwe wapens reis je de wereld door, langs nieuwe machines zoals robot-nijlpaarden en robot-slangen. Het hoofdverhaal wijst je bepaalde kanten op, maar je staat vrij om te gaan waar je wil. Gelukkig is er los van dat hoofdverhaal nu veel meer te doen: zij-missies, klusjes, kleine spelletjes, puzzeltjes en meer.

Horizon blijft wel een actie-rpg, waardoor vijanden in sommige gebieden in het begin gewoonweg te sterk zijn. Je level stijgt echter vlug waardoor je al snel tot je nek in de activiteiten zit. Dat werkt heerlijk: op weg naar een quest kom je langs een groepje dat wordt aangevallen door een robot. Daarna stuit je op een wild dier dat je moet stropen voor een nieuwe tas, ga je op avontuur in een ruïne en voor je het weet ben je heel ergens anders.

Het level- en vechtsysteem is uitgebreid, zodat je vrijer bent in de manier waarop je vijanden aanpakt. Dat kan met bot geweld, maar ook met tactiek. Plaats vallen waar vijanden kwetsbaar voor zijn, scan ze met je Focus op zwakke plekken of hack de machines en laat het onderling uitvechten. Ook zijn er nieuwe supermoves: tijdelijke power-ups waarmee je je sterkste punt nog sterker maakt.

Horizon is wel een beetje topzwaar als het gaat om alle mogelijke systemen. Dat is leuk als je er middenin zit, maar zie al deze details na een paar weken pauze maar weer in de vingers te krijgen. Daar is nu gelukkig aan gedacht in de vorm van oefen-arena's in elke nederzetting. Daar laat de game laagdrempelig zien hoe elke aanval ook alweer werkt. En Aloy kan ook in dit deel weer op machines rijden, een stuk meer dan de vorige keer. Niet alleen robotkoeien, maar ook enorme buffels, robot-velociraptors en nog veel meer…

Schitterend tot in de kleinste details

Forbidden West is met gemak één van de mooiste games ooit. Het vorige deel was al schitterend, dit tweede deel gaat daar nog eens dik overheen. Omgevingen zijn ongekend gedetailleerd met zeeën van wuivend gras, de lucht heiig met dansende pollen, overal robots met lichtgevende ogen en vergezichten die reiken tot aan de mistige bergen. Aloy springt en rolt daar met dansend haar soepel doorheen, terwijl de soms enorme robots met groot gemak achter haar aan bulderen.

Zeker op de PlayStation 5 is Forbidden West adembenemend. Het licht stuitert overal vanaf terwijl je net wat verder lijkt te kunnen kijken dan in andere games. Aloy wordt uitgelicht alsof ze subtiel met een spotlight wordt beschenen, wat de game een filmisch uiterlijk geeft. Die belichting valt ook op andere personages tijdens gesprekken, als ook het detail in de kleding en het gezicht extra worden opgevoerd. Je ziet zelfs de donshaartjes op het gezicht van Aloy zitten, elk draadje in de kleding terwijl dansende lichtjes in de ogen van de personages ongekend leven in de pixel-gezichten blazen.

Twee grafische standen op de PS5

Op de PlayStation 5 is de game te spelen in twee standen: in 4K-resolutie met 30 beeldjes per seconde of in een iets lagere resolutie met 60 beeldjes per seconde. Een kwestie van voorkeur: tijdens gevechten profiteer je van soepelere beelden, tijdens rustigere momenten zijn de 4K-resolutie en verbeterde belichting weer erg welkom.

De game is er ook voor de PS4 en PS4 Pro, en draait op beide systemen alleen op 30 beeldjes per seconde. Toch loopt de game zelfs op de PS4 op 1080p, een hele prestatie. Op de PS4 Pro gebruikt de game net als het vorige deel een dynamische resolutie om het aantal beeldjes per seconde stabiel te houden. We hebben de game niet kunnen testen op de oudere spelcomputers. Verwacht in ieder geval langere laadtijden, minder details en hier en daar wat zaken die plots de open wereld in knipperen. Op de PS5 loopt de game in alle gevallen soepel en zijn laadtijden hooguit seconden.

Ook erg belangrijk: Forbidden West heeft zeer uitgebreide toegankelijkheidsopties voor spelers met een beperking. Audiovisuele instellingen, allerlei assistentie-opties en een co-piloot zorgen ervoor dat zoveel mogelijk spelers van deze game kunnen genieten.

Conclusie

Horizon Forbidden West is een geweldig vervolg. Alles wat leuk was aan het eerste deel zit hier ook in, veel van wat er ontbrak is verbeterd. Het vechten is uitdagender en gevarieerder, de side-quests zijn verhalender, de wereld is veel gevulder met dingen die de nieuwsgierigheid belonen en alles ziet er fenomenaal uit.

Forbidden West vertelt een meeslepend hoofdverhaal dat je maar wat graag op pauze zet voor de vele afleiding die de game biedt. Een spel waar je makkelijk tientallen tot honderden uren zoet mee bent.

Floris Poort, redacteur Bright