Bright-autotester Rutger heeft een maand lang gereden in de elektrische SUV Nissan Ariya, waaronder een retour naar Noorwegen. Wat is zijn conclusie na vier weken?
Kijk ook:
Het was pijnlijk om te zien dat Nissan, na de eerste generatie Leaf, zo lang deed over het bouwen van een tweede elektrische auto. Eigenlijk is de Leaf het bewijs dat veel verstandige keuzes maken niet per se marktaandeel oplevert. In 2010 was de SUV al aan zijn onstuitbare opmars bezig. De markt stapte over op hogere auto’s. Voor het verbruik is dat niet handig. Een SUV vangt meer wind en heeft dus meer energie nodig om vooruit te komen. De Nissan Leaf is aerodynamisch en verbruikt aanzienlijk minder stroom dan SUV's uit dezelfde klasse.
Maar de markt vroeg destijds nog niet heel enthousiast om elektrische auto’s en zeker niet om elektrische hatchbacks. De Nissan Leaf werd geen groot verkoopsucces, ondanks dat iedereen die ik in onze testauto liet rijden enthousiast was over het comfort, de stilte en de aangename acceleratie. De pioniers, die er vroeg bij waren met elektrische auto’s leken de hoop een beetje op te geven toen de verkoopaantallen niet snel genoeg opliepen. BMW was er vroeg bij met de i3, maar bleef daarna stil. Renault deed hetzelfde met de Zoe. De enige die stug doorzette was Tesla, maar die hadden ook niks anders te koop.
Met auto’s als de Tesla Model 3, de elektrische variant van de Kia Niro en vorig jaar de Skoda Enyaq is elektrisch rijden definitief voorbij het 'tipping point', maar Nissan had naast de Leaf nog niets te koop. Tot deze Ariya.
Na vier weken kan ik stellen dat de Ariya een fijne auto is om mee te leven. Zeker met onze grote 87 kWh-accu is de SUV een aangename langeafstandspartner. Het interieur is verfijnd en modern. De stoelen zitten goed. De ruimte in de auto is voldoende voor vier mensen en hun vakantiebagage.
Matige graphics en hoge prijs
Er zijn eigenlijk maar drie minpunten aan de Nissan Ariya. Zelfs met mijn gemiddelde 1 meter 83 zit ik gevoelsmatig dichtbij de rand van het schuifdak. Ook met de stoel in de laagste stand. De graphics van de navigatie zijn 'remastered for a 4K experience from the 1928 original'. Anders gezegd: het ziet eruit alsof het scherm hele mooie beelden zou kunnen laten zien, maar de graphics van de navigatie zijn bedroevend. Maar over beide zou ik me heen kunnen zetten.
Het dak is een kwestie van gewenning, of je moet het panoramadak gewoon niet bestellen, dan heb je meer ruimte. De graphics van de navigatie zijn prima als je Apple CarPlay gebruikt en Google Maps de ingebouwde navigatie laat vervangen.
Het enige nadeel dat vooralsnog onopgelost blijft is de prijs. De vanafprijs van 50.990 euro zal veel te maken hebben met de huidige tekorten. Maar een Tesla Model Y koop je voor 4000 euro minder en dan heb je meer rijbereik. De Ariya gaat rechtstreeks de strijd aan met de beste wagens in dit segment: de Audi Q4 e-tron heeft iets minder bereik, maar een vergelijkbare prijs en vermoedelijk een hogere restwaarde. Je kunt een Hyundai Ioniq 5 Long Range kopen voor dit geld en sneller laden. De Ariya zit in het allerdrukste segment.
Proefrit waard
Waar de Koreanen uitblinken in snelladen en de Europeanen in status, heeft de Nissan geen directe troef om de strijd mee te winnen. Onze auto in de kleur 'aurora green' leek eigenlijk in alle weersomstandigheden zwart. Maar de kleur die gebruikt wordt voor promofoto’s laat zien dat er misschien toch een troefkaart is: het ontwerp. De Ariya heeft een eenvoudige lijnvoering, met een paar subtiele eigenzinnige ingrepen. In de juiste kleur, lijk je iets te rijden dat in de toekomst hoort.
In dit segment zou ik de Nissan Ariya als koper zeker gaan proefrijden. Ik kan me goed voorstellen dat er genoeg mensen zijn die de Japanner verkiezen boven de auto's van de Volkswagen-groep en die de levertijden van de Koreanen niet zien zitten, of gewoon de Ariya fraaier vinden. In onze video komen we uit op een Bright-score van 8 en een beetje. En dat voelt dik verdiend.
Rutger Middendorp test nieuwe auto's voor Bright. Kijk ook zijn video's.