Spider-Man 2: soms is meer wél gewoon beter

Dat een game niet per se saai wordt van het hergebruiken van de game-wereld bewees The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom eerder dit jaar al. Het gaat er om wat je in die spelwereld doet, en ook al is Spider-Man 2 op geen enkele manier zo vernieuwend als Zelda: er is absoluut meer dan genoeg te doen.

Slingeren en vliegen nu nog sneller

Dit is de eerste Spider-Man-game die exclusief voor de PlayStation 5 verschijnt. En dat merk je meteen: voorgangers Spider-Man en Spider-Man: Miles Morales waren al prachtig, maar de details zijn dit keer weer een stukje verder opgeschroefd. Reflecties en lichteffecten, gedetailleerdere texturen, drukke straten: de stad leeft. En verandert soms, want de verschillende slechteriken laten soms duidelijke sporen na in de stad.

Maar vooral: de twee Spider-Men die je bestuurt, voelen nog krachtiger en sneller – superder. Dat komt door die PS5: die heeft snellere opslag en dus kan de wereld sneller worden ingeladen. Dat merk je, want je kan simpelweg veel sneller door het grote New York vliegen. Dat wordt bij het begin van de game meteen al duidelijk, als een slechterik Spider-Man zomaar de East River over gooit. Gewoon in-game, zonder enige hapering kan je weer terugslingeren naar de vijand.

Vliegen en snel slingeren maakt reizen nog leuker.

Of vliegen, want Spider-Man heeft dit keer vleugeltjes aan zijn pak. Daarmee kan hij de wind vangen en dan zoef je zo de rivier over. Want ook al is dit inderdaad hetzelfde bekende New York uit de vorige games, is het wel wat groter geworden: je kan nu ook naar de wijken Brooklyn en Queens. En hoewel fast-travelen nu nog sneller is – zonder enige laadtijd zoef je naar een ander stadsdeel – verleidt de game je eigenlijk om zelf razendsnel tussen de gebouwen door te buitelen. Dat fast-travelen moet je wel per wijk vrijspelen – dat kan irritant zijn, je kan het ook zien als aanmoediging gewoon lekker te blijven slingeren.

Wisselen tussen twee Spider-Men

In Spider-Man 2 kan je opnieuw je talenten uitbouwen. Dit keer voor twee spinnenmannen: Peter Parker en Miles Morales. Ze hebben specifieke talenten, maar delen er ook een paar. Vooral op het gebied van slingeren en vliegen delen de twee talenten, en dat maakt het reizen door de stad nog een stuk dynamischer. Je kan nog steeds gewoon simpel slingerend van A naar B, maar je kan ook met salto's en boosts, half vliegend en heel filmisch tussen de gebouwen door.

Je kan meestal vrij wisselen tussen de twee Spider-Men – gewoon via een menu in de game – al moet je van het verhaal zo nu en dan de ene en dan weer de andere zijn. Soms duikt de ene Spider-Man ook op terwijl je de ander speelt, en kun je samen een groep boeven afranselen. Ook hebben beide helden hun eigen specifieke zij-missies. En later natuurlijk, het is nauwelijks een spoiler, wordt één van de Spider-Men gegrepen door de symbioot Venom.

Venom-Spidey met nieuwe krachten houdt de game fris.

Dat geeft de gameplay weer een nieuwe laag, met allerlei nieuwe mogelijkheden tijdens het vechten – bovenop de andere talent trees die je stapsgewijs al vrijspeelt. Zo heb je tijdens het spelen voortdurend weer een nieuwe manier om vijanden mee aan te pakken. Ook hier kan je ervoor kiezen om alleen op vierkantje te drukken, maar wie een paar combo's in de vingers krijgt, wordt getrakteerd op een soort bewegend comic book van overdreven klappen en schoppen.

Meer dingen, vlotter te doen

De game vergeet ondertussen niet dat Spider-Man er toch vooral voor zijn eigen stadje is. Ook al wordt New York in deze game door een hele bootlading aan slechteriken overspoeld – Sandman, Kraven the Hunter, Lizard, Scorpion, Mister Negative, om er een paar te noemen – Spider-Man houdt oog voor de kleine problemen. Wel is het oplossen van opstootjes en overvallen dit keer een stuk vlotter dan in de vorige games, en wordt het 'redden' van de stadsdelen vlot beloond met allerlei dingen om vrij te spelen, van gadgets tot een hele garderobe aan nieuwe Spider-pakken.

Het blijft ook leuk om te zien hoe Insomniac van alles steeds weer een spelletje maakt. Ook als Parker en Morales hun maskers afzetten, blijft er genoeg te doen. Als ze naar de kermis gaan bijvoorbeeld, op Coney Island. Het oog voor detail is ongekend, met allemaal functionerende attracties die als mini-games gewoon speelbaar zijn. Terwijl je ineens een soort Guitar Hero speelt denk je: dit had niet gehoeven, maar het is leuk dat het er in zit.

Kneuterige ziel van Spider-Man

Zulke uitstapjes naar Coney Island tekenen de sfeer en het gevoel van de game. Het biedt de grootsheid van een actiefilm maar wel met de bijna kneuterige ziel van Spider-Man. Juist wie de vorige games heeft gespeeld, wordt alsnog verrast door het tempo. Stuk voor stuk krijg je vergelijkbare dingen voorgeschoteld: kleine zij-missies, puzzels, stukjes sneaken, stukjes knokken, achtervolgingen en baasgevechten. Maar het tempo ligt hoger, alles is naadlozer verbonden en de variatie is groter.

Spider-Man 2 is technisch indrukwekkend en grootser.

Als je Spider-Man 2 plat slaat, dan is het een uitgekristalliseerde samenvoeging van de vorige twee games. Maar juist dat vlotte tempo en die naadloze beleving maken dat je daar eigenlijk helemaal niet bij stilstaat. Je hebt het te druk: je hebt net een vluchtauto gestopt, vliegt ternauwernood dwars door een vallend metrostel heen en staat dan op een wolkenkrabber met drie robottijgers te vechten.

Meer is niet altijd beter, maar Spider-Man 2 is de uitzondering op de regel. Twee Spider-Mans is beter dan één, met meer moves, meer zij-missies en puzzels, meer actie en spektakel. En meer verhaal, want deze game kent nog meer wendingen dan de vorige games. Het gevoel blijft dat je een echte Spider-Man-comic speelt, alleen nu speel je door een dikkere stapel heen. Dat is misschien niet vernieuwend, maar verdomd als het niet vermakelijk is.

Spider-Man 2 is vanaf 20 oktober beschikbaar voor de PlayStation 5.

Lees meer Bright Reviews.