Langduurtest Kia Niro EV: hoe bevalt dat na een jaar?

Elke maand staat hier een nieuwe elektrische auto voor de deur en test ik die vier weken om erachter te komen aan welke ongemakken je kunt wennen en welke ergernissen zich pas na langer gebruik manifesteren. Vier weken is een mooie balans, waarbij ik wél echt de tijd heb om alle aspecten van de auto te ontdekken, maar ook 12 auto’s per jaar kan reviewen. Maar naast die testauto staat nog een werkpaard: de familieauto die kinderen, hond en spullen moet kunnen vervoeren en die ik (zonder ook maar een euro korting) van mijn eigen geld gekocht heb. De Kia Niro EV. Inmiddels zitten we in week 64 van het gebruik van die auto en ik heb er nog nooit over geschreven. De komende twee weken doe ik dat wel.

De voordelen nieuw, maar het oog wil ook wat

Even terug in de tijd: waarom kocht ik specifiek de Kia Niro EV? Ik wilde al langer privé elektrisch gaan rijden, maar de auto’s die tweedehands betaalbaar waren, hadden altijd significante nadelen: accu moeten huren, tragere Chademo-aansluiting, te beperkt bereik of te beperkte ruimte. Keek ik naar nieuwe auto’s, dan deed het me teveel pijn om iets te kopen dat aan de voorwaarden voldeed, maar niet fraai was om te zien. De eerste generatie Kia Niro EV paste perfect in het plaatje qua bereik en binnenruimte, maar het ontwerp vond ik zooooo saai. Daar ging de spaarpot niet voor leeg. Maar toen kwamen de eerste plaatjes van de vernieuwde Niro EV op het internet: een knappe, moderne kar, met grotendeels dezelfde specificaties als de eerste. Her en der wat verbeteringen, maar vooral een veel mooiere koets.

Ongezien en zonder hem te rijden bestelde ik de nieuwe Niro EV. Er van uitgaande dat hij in ieder geval niet slechter zou zijn dan de 1e generatie en wel knapper. In de zomer van 2022 mocht ik naar Frankfurt om daar in de buurt de auto te testrijden. Het was geen auto waar mijn hart sneller van ging slaan, maar alles klopte wel. De binnenruimte was goed, het infotainment werkte lekker, de auto zag er net zo fraai uit als op de plaatjes. Rutger blij. Zeker toen 2,5 maand later zijn eigen Niro EV van de band rolde. Maar toen begon de echte test pas.

Een jaar later: valt er wat tegen?

Bijna alles aan de Niro was zoals beloofd. De binnenruimte was fijn, hij reed aangenaam en het bereik was altijd tegen de 350 tot 400 kilometer. Het veel bekritiseerde snelladen met maximaal 85 kW heeft me nog nooit opgebroken. De Niro EV heeft in zijn hele leven namelijk nog maar 1x een snellader gezien. Als ik dik 300 kilometer gereden heb, doe ik daarna een aantal uren iets. De auto laadt dan met 11kW weer vol aan een gewoon paaltje en ik kom probleemloos weer thuis.

De 7 jaar garantie van Kia gaf mij het gevoel dat er nooit iets mis zou gaan met de Koreaan. Dat was niet helemaal het geval. Als je de auto in de versnelling zet, voordat hij 'Ready' op het scherm laat zien, kwam hij in een soort coma terecht. Dat was op te lossen door de auto 10 minuten op slot te hebben staan of de 12 volt-accu even los te halen. Inmiddels is dat euvel verholpen met een software-update. Ergerlijker was de USB-verbinding die lukraak uitviel. Nadat ik videobewijsmateriaal had gemaakt van de problematiek, werden de onderdelen besteld en de auto gerepareerd bij de garage. Enige kosten: een huurauto voor een dag, met als troost het besef dat ik de rest van het jaar niet in een astmatische driecilinder hoef te rijden. Volgende week vertel ik je: zou ik nu, een jaar later de Kia Niro EV nog steeds kiezen, of zijn er betere concurrenten op de markt?

Kijk ook Rutgers video over de Kia Niro EV, die eerste testrit een jaar geleden.

Rutger test elke maand voor Bright een nieuwe elektrische auto. Volg zijn updates in de Duurtest.