Rutger rijdt vier weken in de Mitsubishi Eclipse Cross. Een cross-over van het merk dat in Nederland scoorde met de Outlander plug-in hybride.
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto voor Bright. Volg hier de updates. Deze week: deel 1 over de Mitsubishi Eclipse Cross.
Ik reed in mijn leven 314 verschillende auto's. (Ja, deze nerd houdt lijstjes bij). Daar zaten 11 Mazda's bij, 18 Fords en zelfs een Slingshot. Maar nooit eerder reed ik een Mitsubishi. Dat heeft mij zelf ook verbaasd, want zelfs de meest obscure massamerken - Daihatsu, Daewoo en Lada bijvoorbeeld - reed ik al wel eens. Tijd dus voor een kennismaking.
Duizenden Nederlanders maakten de afgelopen jaren kennis met het Japanse merk dankzij de Outlander plug-in hybride. Die werd in Nederland in eerste instantie verkocht met hetzelfde belastingvoordeel als een volledig elektrische auto. Wel de lusten, niet de lasten en dus reed menig Nederlander opeens een Mitsubishi. Dat feest is inmiddels over en voor de Japanse automaker is dat in Nederland wel vervelend.
In Nederland verkoopt Mitsubishi maar vier modellen. De Space Star (een klein stadsautootje), de ASX (een instap SUV), de Outlander (een grote SUV) en deze Eclipse Cross (maatje er tussenin). De i-Miev en Pajero tellen we even niet mee, als absolute niche wagens. Allemaal in een booming markt, waar de concurrentie moordend is.
Twee gezichten
Als je een rondje met me mee loopt om de auto zie je eigenlijk twee gezichten. De voorkant is imposant, drie-dimensionaal en 'new school' stoer. Loop je richting de flank, dan is de zijkant opeens vrij vlak. De kunststof dorpels zijn helemaal recht, maar daarboven gebeurt van alles om een sportieve uitstraling te suggereren, zonder te veel in de diepte te werken. De achterkant van de auto is daar slachtoffer van geworden, want die hoge heuplijn moet je ergens kwijt en dus komt daar een brede lichtstrook die de glazen achterklep onderbreekt.
Ik vind het geen schoonheid, maar de experts wel. Die gaven de auto een 'Good Design Award'. Over smaak valt eindeloos te twisten, dus kies vooral zelf een kant. Ik vind het na de Volvo XC40, die we vorige week testten, een nogal gekunsteld geheel.
Erg stil
Technologisch gezien is de Eclipse Cross een bijzonder beestje. Er ligt een 1.5 liter turbomotor in, die alle vier de wielen aandrijft. Daar tussen zit een CVT (continu variabele transmissie). Beroemd geworden door onze Dafjes die net zo hard vooruit als achteruit konden dankzij deze vinding. Dat is in deze Eclipse Cross helaas niet het geval. Anders zou ik morgen met Ter Land, Ter Zee en In De Lucht meedoen.
Het voordeel van een CVT is dat je niet steeds omhoog hoeft te vliegen in toeren om in een volgende versnelling weer te landen op een lager toerental en opnieuw te beginnen. Deze versnelling kan traploos omhoog en naar beneden en dus constant een zelfde toerental houden en toch accelereren. Dat zorgt ervoor dat de auto verbazingwekkend stil is. Op 80 kilometer per uur wegen, houdt hij zo'n 1500 toeren per minuut aan en is de motor heel erg stil.
Waarom rijden we dan niet allemaal met een CVT? Eerdere iteraties verbruikten bijzonder veel energie en reden weinig sportief. Dat imago is aan de CVT blijven plakken en alleen in Japan is het systeem echt populair.
De komende weken meer over deze bijzondere Japanner.
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto voor Bright. Volg hier de updates.