'RSS is dood'
Handjes in de lucht: wie gebruikt er nou écht dagelijks RSS? Nee, dat dachten we al. RSS is dood, als consumptiemiddel tenminste.
Sterk stuk van Steve Gillmor op TechCrunchIt: Rest in Peace, RSS. Strekking: RSS is overbodig gemaakt door sociale applicaties en omgevingen zoals Facebook en - daar heb je 'm weer - Twitter.
Het is een beter onderbouwd stuk dan de gemiddelde technologische overlijdensverklaring op internet: Gillmor is, onder meer getuige zijn oraties in zijn eigen Gillmor Gang (ellenlange podcastgesprekken met de fine fleur der internetdeskundigen) een autoriteit op het gebied en liefhebber van (voorheen) RSS en live media als Twitter en Friendfeed.
En er zit wat in. Zoals de eerste commenter opmerkt (met een link naar dit artikel): RSS had nooit de status van consumptiemiddel moeten krijgen. Het werkt prima als technologie om bijvoorbeeld blogposts automatisch naar Twitter te sturen of op je Netvibes-pagina te plakken, maar dat zijn mechaniekjes voor onder de motorkap - niet om de gemiddelde websurfer mee lastig te vallen.
Update:
1. Het gaat niet om de achterliggende techniek maar de RSS-feed als interface voor het publiek;
2. Ook zegt Gillmor niet dat RSS dood is omdat het door niemand wordt gebruikt; hij zegt in feite dat RSS ten dode is opgeschreven - hij constateert een trend dat RSS een plek inneemt als achterliggende technologie en dat sociale applicaties als Facebook en Twitter die rol zullen overnemen. Een toekomstverwachting dus, gebaseerd op extrapolatie van nu geconstateerde trends.
Update 2: ok, die eerste zin was een heel slechte. Zeker de vroege Bright-commenters gebruiken juist wél allemaal dagelijks RSS, en dan komt de rest van het artikel natuurlijk ook niet meer aan. Het punt is dat RSS nooit grootschalig is geadopteerd en dat er een trend wordt gesignaleerd dat voorheen trouwe gebruikers RSS wel gebruiken als onderliggende technologie maar dat op consumptieniveau andere omgevingen in opkomst zijn (vaak gebruikmakend van RSS) met doorslaggevende voordelen: ze zijn live en sociaal, bijvoorbeeld. Vandaar de 'doodverklaring' van RSS die dus niet slaat op het feit dat nu niemand het meer zou gebruiken, maar dat de dagen van RSS als interface voor informatie voor normale gebruikers zouden zijn geteld.