Duurtest Ford Explorer: een beetje Volvo, een beetje VW

Ford is gestopt met de Fiesta en gaat ook stoppen met de Focus. De hatchback is dood, lang leve de crossover en SUV. Totdat een andere vorm een verkoophit blijkt natuurlijk. Daar kun je over treuren, maar de markt bepaalt wat er verkocht wordt en de hatchback wordt te weinig gekocht om te blijven bestaan.

Achter het stuur van de Ford Explorer is dat gemis wel voelbaar. Zoals in elke crossover en SUV zit je wat hoger achter het stuur. Meer overzicht, lekkerder op lange ritten, maar een scheurijzer is dit niet meer. Het zal de leeftijd zijn, maar ik vind het geen onvergeeflijk offer.

Beetje Volvo, beetje Volkswagen

Van buiten geeft de Ford Explorer her en der wat Volvo EX30-vibes. Dat is vooral een compliment. De auto oogt fris, doet niet te hard zijn best om interessant of edgy te zijn, maar staat zelfverzekerd op zijn grote wielen. De blauwe kleur die wij rijden is de enige kleur waarin ik de Explorer tot nog toe op straat heb mogen zien en ook de kleur waar Ford in de brochure voor gekozen heeft. Ik zou een iets steviger kleur gekozen hebben persoonlijk. De Lucid Red bijvoorbeeld past echt op deze auto naar mijn smaak.

Op dit moment zijn alleen de auto’s met de grotere 77 of 79 kWh accu verkrijgbaar. Vanaf januari volgend jaar is er ook een versie met een kleinere 52 kWh accu. Als je denkt: hé 77 en 79 kWh, dat komt me bekend voor! Dat kan kloppen. De basis van deze auto komt namelijk bij Volkswagen vandaan. Het platform waarop de ID.3 en ID.4 gebouwd zijn vormt ook de basis van deze wagen.

De Explorer is zowel te krijgen met de “oude” 77 kWh accu, als de nieuwere 79 kWh variant. Het rijbereik van onze testauto is zelfs in de winter dan ook dik 400 kilometer. Snelladen gaat met maximaal 135 kW. Die combinatie zorgt ervoor dat ik met de Explorer nog niet heb hoeven wachten op het laden. De koffiestop duurt langer dan nodig is voor het laden van de auto.

Toch behoorlijk zichzelf

In het interieur herken je ook de nodige VW-cues. Waaronder de door mij (en velen met mij) gehate knoppen op het stuur. Ford heeft er wel het beste van weten te maken. Door enerzijds de touch-functionaliteit uit te schakelen, je moet dus drukken. Maar ook door kleine uitstulpingen toe te voegen, waardoor je beter aanvoelt waar je vinger zit.

De software op het grote scherm in de middenconsole is ook gebaseerd op het Volkswagen-systeem, met wat eigen aanpassingen. De kaarten zijn dus niet heel erg up to date en in praktijk gebruik ik dan ook CarPlay, dat het hele scherm inneemt. Handig als je apps moet zoeken omdat er zoveel tegelijkertijd in beeld zitten, maar ik zou best wat verwarmingsknoppen van groter formaat ook in beeld willen. De snelkoppeling naar CarPlay zit ook vervelend hoog op het scherm geplaatst.

Maar al met al merk je in de Explorer minder van de Volkswagen-afkomst dan ik van te voren verwacht had. De auto rijdt sportiever dan een ID.4 en het interieur is wat minder spartaans dan een ID.3.

Volgende week meer over de rijervaring en de rijhulpsystemen.

Rutger test elke maand een andere auto, volg het in de Bright Duurtest en blijf op de hoogte met ons WhatsApp-kanaal.