Na vier weken rijden in de nieuwe Nissan Leaf heeft autotester Rutger gemengde gevoelens. In de juiste omstandigheden is het een heerlijke auto, maar niet zonder minpunten.
De looks zijn verbeterd
Het grootste verbeterpunt van deze Nissan Leaf is het uiterlijk. Van binnen is hij een klein beetje opgeschoond, met een moderner dashboard en fraaie stoelen. Van buiten is het lelijke eendje een zwaan geworden. De afgelopen weken kreeg ik opvallend veel complimenten over de auto. Niet in de trant van 'lang niet zo lelijk als de vorige', maar eerder 'wat een fraaie auto'. De bips met diffuser, de stoere koplampen, het maffe knikje achter de achterdeur, ze vallen veelal in de smaak.
Het is nog steeds geen toekomstige designklassieker, maar je hoeft hem er zeker niet voor te laten staan. Persoonlijk frustreert het mij wel een beetje dat in Nederland de two-tone lak niet wordt geleverd. Dat maakt hem (zeker met een zwart dakje en contrasterende kleur) een stuk interessanter visueel. Waar de Japanners wel hard hun best op mogen doen, is de interface van het infotainmentscherm. Dat ziet er zo knullig jaren '90 vormgegeven uit, dat het zwaar detoneert naast de rest van de auto. En als we gaan nitpicken, dan wil ik ook een paar knoppen voor de stoelverwarming die na 1982 een designupdate hebben gehad.
Bereik
De 40 kWu-accu zorgt ervoor dat ik bij mijn tweewekelijkse retourtje Leeuwarden van rond de 150 kilometer, geen noodzaak heb de Leaf op het werk aan de lader te leggen. Dat doe ik wel, omdat ik graag bij vertrek een voorverwarmde of gekoelde auto heb, maar in noodgevallen is het niet nodig. Een retourtje Amsterdam is een ander verhaal. Daar zul je minimaal 2x voor aan de snellader moeten (1x op de heen en 1x op de terugweg). Er van uitgaande dat je lang genoeg in Amsterdam bent om met een 100% volle accu aan de terugweg te beginnen.
Het bereik bij snelweg snelheden is ongeveer 170 - 180 kilometer. Een pitstop bij Fastned is dus een vereiste. Als je in Amsterdam niet kunt volladen en moet omrijden vanwege een file, ziet het er allemaal iets spannender uit, zoals je in de video ziet.
Daarbij laat de Nissan Leaf wat mij betreft zijn achilleshiel zien: het snelladen gaat niet bijzonder snel. Theoretisch zou je met 50 kW moeten kunnen laden, maar in de praktijk haalde ik daar 2/3 van in het gunstigste geval. Om oververhitting te voorkomen, werd de snelheid bij de tweede en derde keer snelladen nog verder verlaagd. Dat maakt de Nissan Leaf niet erg geschikt voor een vakantiereis. Dat zit allemaal in de keuze van Nissan om geen actieve accukoeling te installeren. Dat scheelt een hoop geld, maar ook een hoop tijd op langere ritten. Houd daar dus rekening mee bij aanschaf.
Conclusie
Ik had er een beetje op gehoopt dat de Nissan Leaf de nieuwe standaard zou zetten in dit segment van tussen de 30.000 en 40.000 euro. Grotendeels is dat zo. In 95 procent van mijn gebruik is dit een ideale elektrische auto. Maar het verschil met bijvoorbeeld de Hyundai iOniq, die een kleinere accu heeft, maar zuiniger rijdt, is minder groot dan je zou verwachten.
Rijd je regelmatig meer dan 170 kilometer binnen een tijdsperiode van 6 uur, dan zou ik serieus overwegen om de duurdere Opel Ampera-E of Hyundai Kona met grotere accu te checken. Sterker nog: de Kona met de 38 kWu-accu die ook op de markt komt binnenkort, zou deze Nissan Leaf wellicht op alles behalve looks serieus kunnen uitdagen. Zeker als hij sneller kan laden.
Gezien de meeste mensen geen 170 kilometer per dag enkele reis afleggen, vind ik de Nissan Leaf met de nieuwe grotere accu een prima keuze voor wie elektrisch wil gaan rijden. Hij is comfortabel, ruim, rap en vrij van kinderziektes doordat het een doorontwikkeling van een bestaande auto is.
Volg de Duurtest
Rutger Middendorp test sinds 2011 elke maand een andere auto voor Bright. Volg hier zijn updates