Duurtest Nissan Leaf e+: net niet de beste keus

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg hier alle updates. Dit keer: de nieuwe Nissan Leaf e+.

Omdat de Bright-duurtest in 2011 begon met de Nissan Leaf en ik sindsdien een zwak heb voor elektrisch rijden, heb ik ook voor deze tweede generatie Nissan Leaf warme gevoelens. Ons bezoek aan de bedenkers en makers van de auto in Japan heeft daar alleen maar aan bijgedragen. Het is logisch dat er uit dat land zonder ego's een degelijk product als dit is gekomen. En het is logisch dat een bedrijf als Nissan, dat altijd bijzondere karretjes heeft gemaakt (denk aan de Figaro en de S-Cargo), als eerste met een elektrische auto voor de massa kwam. 

De grootste verandering ten opzichte van het origineel is de accu. Begonnen we met 24 kWu, deze Leaf e+ heeft 64 kWu aan boord. Voor de niet ingewijden: het reële bereik ging daarmee van 120 kilometer naar 330 kilometer. Dat kost je ook wat extra, want deze wagen begint bij €45.000. Heb je daarvoor een hele fijne auto? Ja, zonder twijfel. Heb je daarvoor de beste auto in zijn segment? Bijna. 

Concurrentie

Voor wie het kan betalen, is elektrisch rijden de mooiste oplossing. Niet alleen is het schoner voor de omgeving, het is ook goedkoper per gereden kilometer en comfortabeler dan vergelijkbare auto's in dezelfde klasse omdat het aan boord stiller is dan je gewend bent.

Dat betekent dat de Leaf met zijn prijs en actieradius niet zo gek veel directe concurrentie heeft. De nieuwe Hyundai iOniq wordt in Nederland alleen geleverd met de kleinere accu. De Opel Ampera-e komt nog het dichtste in de buurt. Die voelt krapper van binnen, vind ik persoonlijk minder fraai om te zien, maar heeft wel een CCS-aansluiting om snel te laden én een actief gekoelde accu. Iets dat snelladen meerdere malen op één rit mogelijk maakt. Dat maakt de keuze tussen de Ampera-e en Nissan Leaf E+ lastiger.

Waar het pas echt moeilijk wordt voor de Japanner is bij de concurrentie met de Koreaanse drieling: de Hyundai Kona, de Kia e-Niro en de Kia Soul, die hem volgende maand opvolgt in de duurtest. Die hebben allemaal een grote 64 kWu accu aan boord, die gekoeld wordt én via de gangbare CCS-stekker met een snelheid van maximaal 75 kW opgeladen kan worden. 

Interface

De interface van de auto is het best te beschrijven als een subtopper. Bijna alles werkt intuïtief en is gemakkelijk te vinden, maar niet altijd even fraai. Achter het stuur is een schermpje te vinden naast een ouderwetse klok. Daar had een volledig digitale interface beter gestaan (de Nissan Ariya die volgend jaar komt heeft dat wel). De graphics op het scherm in de middenconsole doen soms wat goedkoop aan en het klepje over het 12V-stopcontact had niet misstaan in een Nissan Patrol uit de jaren 80.

Gelukkig is er wel Apple Carplay aan boord, waardoor je die hele interface over kan laten nemen door een fraaier vormgegeven stukje Apple-designwerk.

Grootste frustratie was de zoektocht naar de kacheltimer-interface. Die zou je verwachten op het middenscherm, maar zit diep verstopt in de opties die je vanaf je stuur kunt bedienen op het kleine schermpje naast de kilometerteller. Geluk is dat ook vanuit de app te regelen, maar wil je het in de auto doen, dan moet je echt even zoeken. 

Toenemende snellaadtijd

In de praktijk zal voor veel mensen de Nissan Leaf in 99 procent van de gebruikssituaties een prima auto zijn. In de vier weken testen hebben we alleen de snellader gebruikt omdat we van Amsterdam via Raamsdonksveer naar Winsum reden. Een serieus ritje dat je niet elke dag maakt. De wat tragere snellaadoptie is dan niet zo'n probleem.

Maar wie naar Zuid-Frankrijk wil op vakantie, wordt minder gelukkig. Na elke snellaadbeurt is de accu warmer geworden en dat beïnvloedt de volgende snellaadbeurt negatief. Om de accu te sparen wordt de snelheid dan naar beneden geschroefd. Meer dan 600 kilometer op een dag zou ik er persoonlijk dan niet mee maken. Wie dat elektrisch wil doen, kan het beste uit de voeten met een Tesla, Audi e-Tron, Mercedes EQC, Jaguar i-Pace of één van de Koreanen. 

Conclusie

Wie geen vakantietrips maakt van meer dan 600 kilometer op een dag, heeft met de Nissan Leaf e+ een auto die je stressloos en schoon van A naar B brengt. De adaptieve cruise control, de verwarmde stoelen voor en achter en de keyless entry op onze testauto dragen allemaal bij aan dat comfort. De nieuwe elektromotor van 218 pk zorgt dat je in 7,3 seconden naar de 100 sprint. Dat komt dicht bij een Golf GTI die het in 6,5 seconde kan.

De Leaf nodigt uit tot beschaafd rijgedrag. De stilte, de moeiteloze acceleratie, het maakt rijden ontspannender en dus zul je minder de neiging hebben om het gas hard in te trappen. Doe je dat wel, dan zul je merken dat op ongeveer tweederde het pedaal een beetje weerstand geeft om daarachter de laatste beetjes power los te laten.

De Leaf blijft dus een warm plekje in mijn hart hebben, maar met €45.000 op zak zou ik de minder fraaie Kia e-Niro overwegen. Of de nieuwe Kia Soul die we vanaf volgende week rijden. 

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg hier alle updates.