Micro-auto in de praktijk: hoe handig is de Opel Rocks-E?
Bright-autotester Rutger test de Opel Rocks-E in de harde dagelijkse praktijk in Groningen. In dit tweede en laatste deel: past deze micro-auto in Rutgers leven?
Rutger Middendorp test auto's voor Bright. Volg ook ons kanaal.
De Opel Rocks-E valt statistisch gezien erg in de smaak in dit gezin. Ik, de 15-jarige en de 9-jarige zijn laaiend enthousiast. De vrouw des huizes vindt het een leuk ding, maar wil er niet in rijden. Kijk, hier komt de uitdrukking: lies, damn lies and statistics vandaan. Want de kop kan zijn: '75 procent van de Middendorpjes vinden de Rocks-E te gek'. Maar de kop kan ook zijn: 'Slechts de helft van Middendorpen met rijbewijs maakt gebruik van Rocks-E'. Of de sympathieke Opel een aanrader is of niet ligt dan ook sterk aan je situatie.
Aan het autootje zelf ligt het vast niet. Hij is vergeleken met concurrerende micro-auto's extreem betaalbaar met een prijs van net boven de 9000 euro als je het accessoirepakket koopt (en dat wil je). Concurrenten beginnen bij 14.000 euro en je hoeft niet je best te doen om een elektrische Biro te vinden van dik over de 20.000 euro.
Rijbereik en laden
Het rijbereik van 70 kilometer is prima haalbaar en voldoet voor een autootje als deze. Laden gaat snel, ondanks dat je het met een gewone stekker aan een regulier stopcontact doet. In 2,5 uur is de auto weer vol vanaf leeg. Dikke prima voor een kar die je toch niet gauw leeg rijdt in een dag.
Na vier weken met de Rocks-E kan ik het volgende concluderen: je ziet meer lachende mensen op straat als je een Rocks-E koopt. Het aantal brede glimlachen dat ik mocht spotten liep significant op in de Opel.
Provinciale weg en boodschappen doen
De zin of onzin van de Rocks-E hangt helemaal af van je gebruikssituatie. Wij wonen op 12 kilometer afstand van de stad waar een kind op school zit en we vaak moeten zijn. De Rocks-E is daar in theorie heel geschikt voor, maar de enige route daar naar toe is een drukke provinciale weg. Daar wil ik niet met 45 km/u rijden met een sliert gefrustreerde automobilisten achter me. Was er een mooie sluiproute, dan zou de Rocks-E wel een kandidaat voor een tweede auto zijn geweest.
Als boodschappenauto was de Rocks-E bijzonder geschikt: er kunnen met gemak twee mensen en drie volle boodschappentassen mee. Als boodschappenauto is de Opel dus ook handig.
Mijn excuus voor de aanschaf van een Rocks-E zou zijn dat ik de motor weg doe en hem als fun-autootje gebruik. Ik merkte dat daarvoor de rijervaring niet sportief genoeg is en dat de maximumsnelheid van 45 km/u de mogelijkheden voor leuke ritjes wel wat beperkt. Een Twizy die 80 km/u kan is dan eigenlijk geschikter. Maar ja, daar betaal je bijna 14.000 euro voor. En daar zou je ook weer een BMW CE 04 voor op de stoep hebben kunnen staan.
De kogel is dus nog niet door de kerk, maar de Rocks-E gaat terug naar zijn eigenaar en ik zoek nog even verder. Maar als je een tweede auto nodig hebt, waar je kleine afstanden mee rijdt, dan is de Opel Rocks-E, statistisch gezien, voor veel mensen een kandidaat.
Rutger Middendorp test auto's voor Bright. Volg ook ons kanaal.