Duurtest Volkswagen ID.7: hierom verslaat hij de Tesla Model S nog niet

Er zijn auto's waar je instapt om voor de lol een eindje in te gaan rijden. Er zijn auto’s die minder uitnodigend zijn. En er zijn auto’s waar je alleen in gaat zitten als het echt niet anders kan. Hoe komt dat? Waardoor valt een auto in de ene of de andere categorie? De laatste twee zijn relatief eenvoudig uit elkaar te halen: als een auto lawaaierig is, als hij je dwingt om met 3 km/u over een verkeersdrempel te gaan (omdat je anders loskomt van je stoel), als hij je in elke bocht het gevoel geeft dat je alert moet zijn om te voorkomen dat ie uitglijdt of omvalt; dan stap je liever op de fiets. Maar wat is het verschil tussen een auto waar je voor je lol instapt en eentje die gewoon oké is?

Twee zaken: de ambiance en de samenwerking tussen bestuurder en auto. Met ambiance bedoel ik dan: hoe voelt het om in de auto te zitten? Zitten de stoelen aangenaam? Lijkt er tijd besteed te zijn aan het interieurontwerp? Gaat de auto niet meteen in paniek ping-geluiden maken alleen al omdat je bent gaan zitten? Voelt het stuur goed in je handen? Zijn de belangrijkste functies makkelijk te bedienen? Reageren de pedalen en het stuur zoals je dat verwacht? Nodigt de auto uit om een rotonde te nemen? Voelt hij capabel op hogere snelheden? Een auto waar je voor de lol in gaat rijden, voldoet aan al die voorwaarden.

Comfortabel en chique

De Volkswagen ID.7 is in die zin een vreemde kar. De ambiance is uitmuntend. Het glazen dak kun je met een swipe in melkglas veranderen, de stoelen hebben een uitgebreid massagemenu en het interieur is chique zonder protserig te zijn.

Maar een auto van dit formaat zal je nooit écht uitnodigen om een rotonde hard te nemen. De 286 pk is meer dan adequaat, maar het maakt geen racewagen van een zakenauto. De ID.7 lonkt toch steeds op de oprit. Niet om door de provincie te knallen, maar om op een zondag naar Bremen op en neer te gaan of een middagje Maastricht te doen. De ID.7 wil je graag in alle rust en comfort brengen naar waar je ook wil. Dat is de rijervaring. Comfortabel, stil, aangenaam.

Knopjes en infotainment

Twee dingen detoneren in die ervaring. De knopjes op het stuur zullen ooit vervangen worden door echte drukknoppen, maar voorlopig zitten we aan de swipe/klik oppervlakken vast die het volume exact instellen lastig maken. Er is mee te leven, maar het leidt af van het verder zorgeloze bestaan in de VW.

Het infotainmentsysteem is al een stuk beter geworden dan het was, maar ten opzichte van het comfort dat je ervaart in de rest van de cockpit is het allemaal een beetje druk. Om een voorbeeld te geven: je kunt kiezen of je de hulpsystemen uit wil schakelen in een lijst of met plaatjes op de auto. Dat is enerzijds begrijpelijk, aan de andere kant ook weer een extra set knoppen in het systeem. Het voelt meer Windows dan Apple. Het systeem zou teruggebracht kunnen worden naar de essentie. Waarbij ook de stemassistent een minder prominente plek moet krijgen omdat ze me regelmatig niet verstaat.

Die combinatie maakt dat de ID.7 een auto als de Tesla Model S nog niet kan verslaan. Die rijdt minder comfortabel omdat hij harder geveerd is, maar de Tesla-software werkt veel naadlozer en overzichtelijker. Het is dus maar net hoeveel je op knoppen drukt in je leven.

Volgende week pakken we er een lijstje concurrenten bij om te vergelijken.

Lees ook deel 1 van deze Duurtest over de prijzen, specs en het ontwerp van de ID.7.

Voor meer reviews van elektrische auto's volg je de updates van de Bright Duurtest.