©Netflix
Recensie: Netflix' Wallace & Gromit Vengeance Most Fowl is k(l)eigoed
Het kleianimatie-duo Wallace & Gromit is terug en voor het eerst sinds 2005 kunnen we genieten van een lange speelfilm met de twee. De uitvinder en zijn hond zijn weer met bloed, zweet en tranen tot leven gewekt uit klei, maar ondanks de oude techniek gaat 'Vengeance Most Fowl' over een modern onderwerp: wat doen Wallace & Gromit met de opkomst van AI?
Een slimme zet van Netflix om Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl rond de kerstperiode uit te brengen. De kleianimatie van het Britse Aardman Studio’s heeft gewoon iets 'Kerst-achtigs'. De kleipoppen worden voor iedere beweging constant opnieuw gefotografeerd door de makers, met telkens een minuscule aanpassing in hoe ze gepositioneerd staan. Zet de foto’s achter elkaar en je krijgt de typische bewegingen die je ziet in de klei-animatiefilms.
Voor deze 'stopmotion' moet een heel team animatoren constant de poppen verplaatsen en daardoor zie je soms zelfs vingerafdrukken in de kleigezichtjes. Die oneffenheden geven het echt een handenarbeid-gevoel en misschien dat daar de kerstsfeer vandaan komt, want uiteindelijk zijn de sets van Wallace & Gromit allemaal een soort kerststalletjes.
Norbot de Smart Gnome
Traditionele animatietechnieken terzijde, voelt Vengeance Most Fowl helemaal niet ouderwets aan. Sterker nog, het is een van Wallace & Gromits beste avonturen! De sullige uitvinder en zijn veel snuggere hond kampen net als wij met de inflatie. De rekeningen stapelen zich op. Dan vindt Wallaces nieuwste uitvinding plots commercieel succes, want zijn robot-tuinkabouter kan alle heggen veel sneller knippen dan Gromit, en zonder geklaag.
De kabouter heet Norbot en is een 'Smart Gnome'. Heerlijk toch? Norbot is sowieso de showsteler en heeft een paar van de beste grappen. Zijn irritante stemmetje (ingesproken door Reece Shearsmith) past ook perfect bij de vaste cast. Met name de scènes samen met de stille, gefrustreerde Gromit zijn goud.
De terugkeer van Feathers McGraw
De tuinkabouter haalt zelfs het lokale nieuws en daar haakt een oude vijand op aan: Feathers McGraw. Deze schattige pinguin, met het intellect van een James Bond-schurk, was de vijand in de Wallace & Gromit-film The Wrong Trousers uit 1993. Hij zint op wraak en vanuit zijn pinguinverblijf in de dierentuin, probeert hij op afstand de robotkabouter zich tegen zijn baasjes te laten keren.
Het voelt natuurlijk als fanservice dat Aardman plots een populaire schurk laat terugkeren, maar het verhaal weeft Feathers prima in het thema van opkomende AI en hoe het ieders leven kan veranderen. Verder is Vengeance Most Fowl boven alles een familiefilm, vol met leuke slapstickgrappen waar de kinderen om kunnen lachen. Aardman houdt het altijd netjes, dus verwacht geen gevloek of ranzigheid; er zitten net genoeg knipogen in de film dat volwassenen ook mee kunnen grinniken. Bijvoorbeeld Feathers die in een draaistoel zit en een witte zeehondenpup op zijn schoot aait, alsof hij Dr. No is.
Het blijft een tijdloos duo
Animatiefans zullen zich vergapen aan de beelden, want Aardman introduceert een hoeveelheid omgevingen en personages alsof ze het helemaal niet allemaal met de hand hoeven te maken. Vengeance Most Fowl bevat met name op het eind veel meer actie dan in eerdere films. Erg knap om dat allemaal met stopmotion te doen, al speelt Aardman wel af en toe vals met wat CGI, bijvoorbeeld voor het water dat ruimschoots aanwezig is in bepaalde scènes.
Dat geeft uiteindelijk niet, omdat de rest van de film gewoon zo goed in elkaar steekt. Ook in 2025 blijven Wallace & Gromit een tijdloos duo.
Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl staat vanaf 3 januari exclusief op Netflix.
Lees meer over streaming en schrijf je in voor onze nieuwsbrief.