Eerste indruk: Samsung Galaxy Tab 10.1

De patentenstrijd tussen Apple en zijn concurrenten lijkt wel een techno-soap, inclusief schandaaltjes zoals de vermeende manipulatie van foto’s van de Galaxy door Apple-advocaten zodat zou lijken dat de Galaxy Tab 10.1 en iPad 2 identieke maten van zouden hebben. Die foto’s zouden de rechter mede moeten overtuigen dat Samsung slaafs de iPad2 zou hebben gekopieerd. Wat ik me bij die verhalen afvraag, is of de iPad2 en de Galaxy Tab 10.1 niet fysiek aanwezig waren zodat de rechter ze zelf in handen kon houden.

De Galaxy Tab is overduidelijk langer en smaller dan de iPad en onderscheidt zich daarmee. Daarentegen lijkt hij aan de voorkant wel verdacht veel op de iPad. Ja, zal je zeggen, iedere tablet heeft nou eenmaal een touchscreen met een zwarte rand, ze lijken allemaal op elkaar. Klopt, maar de keuze van het brushed aluminium randje en de afrondingen rondom het scherm lijken wel heel erg op die van de iPad. Op zijn minst heeft Samsung geen moeite gedaan om zoals HTC met de Flyer een eigen identiteit aan de voorkant van de tablet te geven. Draai de tab om en de witte plastic achterkant lijkt in de verste verte niet op de iPad. Maar genoeg gezeur over modelrechten.

De Galaxy Tab voelt ondanks de plastic achterkant heel degelijk aan. Hij is een fractie van een millimeter dunner dan de iPad2 en ongeveer vijftig gram lichter. Dat voel je en ervaar ik als een groot pluspunt. Ik vind de iPad2 nog steeds te zwaar als ik 'm in een luie stoel een uur lang moet vasthouden om een video te bekijken. Dat gaat ook met de lichtere Tab irriteren, maar niet zo gauw. De Tab ligt in landschapmodus het meest natuurlijk in de hand en ik merk dat ik minder snel geneigd ben hem verticaal te houden. Het formaat van de Tab is iets allrounder: prettig voor video en verticaal krijg je door het langere scherm in de browser meer webpagina voorgeschoteld dan op een iPad. Dat is prettig.

De hardware in de Tab onderscheidt zich nauwelijks van de iPad. Hij is lekker snel. Hij kan video en games prima aan. Het scherm van de Tab is lekker scherp, leest prettig en de helderheid komt overeen met de iPad. Wel is de batterijduur bij maximum helderheid van de Tab korter dan die van de iPad. De Tab is in tegenstelling tot de iPad wel uitgerust met stereo luidsprekers. Fijn als je even een YouTube-video tussendoor wil zien maar zodra je serieus een film wilt kijken gebruik je beter oordopjes of een koptelefoon.

De camera’s in de Tab leveren aanzienlijk betere resultaten op zowel voor foto’s als voor video. Maar ook daarvoor geldt alleen ‘geinig’,want hoe vaak zal je met een tablet serieus willen filmen of foto’s schieten? Het is leuk als je op vakantie via videobellen even de omgeving aan je vrienden thuis wil laten zien. Dat zijn geen onderscheidende features die de Tab tot een iPad-killer maken maar meer een Android-equivalent die prima kan concurreren dankzij het dunne, lichte formaat met een uitstekend scherm.

Eén ding irriteert me aan Tab en dat is de aan- en uit knop die je ook gebruikt om hem uit zijn slaapstand te halen. Die zit linksboven op de lange zijkant van de behuizing en is te smal en moeilijk te vinden. Ik betrapte me erop dat ik voortdurend de Tab aan het draaien was om die knop te vinden. Knoppen aan de voorkant mogen van Google niet als een fabrikant Honeycomb op zijn tablet wil draaien. Dat mag dan wel zo zijn maar dan zou Samsung nog steeds een makkelijker te vinden knop kunnen maken. Heel vervelend. De fysieke knop van de iPad waarmee je de boel ontwaakt is aanzienlijk beter.

De Tab kan je ook alleen in een 16GB-versie krijgen en er is geen sleuf om extra geheugen bij te prikken. De iPad kan je met 16, 32 of 64GB geheugen kopen. De gedachte is waarschijnlijk dat je alles in de cloud doet, maar aangezien buitenlands dataroamen duur is en we nog steeds niet altijd overal internet hebben, vind ik het jammer dat je niet voor een model met meer geheugen kan kiezen. Soms wil je een tablet op reis volproppen met muziek en video voor offline consumeren en dan is 16GB al snel te karig. Er is wel een usb-adapter te koop waarmee je SD-kaarten kan aansluiten, maar dat vind ik persoonlijk geen fijne optie.

In grote lijnen is de hardware van de Tab uitstekend en vergelijkbaar met de iPad, maar het draait natuurlijk meer om de software. De Tab draait op Honeycomb, het Android OS dat geoptimaliseerd is voor tablets. Honeycomb biedt een aantal zaken waar iOS nog wat van kan leren. Althans iOS 4.2. De notificaties van ontvangen berichtjes maakt korte metten met het huidige iOS notificatiesysteem.

Mijn favoriete Honeycomb-feature is de multitask-knop die in één oogopslag precies laat zien welke apps en docs open staan en je met een vingeraanraking laat overschakelen. In iOS moet je de homeknop dubbelklikken, zijwaarts scrollen en dan overschakelen naar een app. Dit is totaal niet intuïtief en het blijkt dat het gros van de iOS-gebruikers het bestaan ervan niet eens weten.

Het uitwisselen van bestanden met Android is ook veel prettiger omdat je niet vastzit aan iTunes. Je plugt de Tab gewoon in en krijgt een mappenstructuur voorgeschoteld waar je je filmpjes, muziek en documenten naar toe sleept. Dat is aanzienlijk makkelijker dan het gebruik van iTunes dat het ontzettend omslachtig maakt om bestanden op je iPad te krijgen als je afwijkt van het Apple-pad. Een beetje iPad- gebruiker lost dat op met Dropbox maar Apple zou dat zelf moeten implementeren. En ik betwijfel of de Cloud en iOS 5 dat probleem gaan oplossen.

Honeycomb ondersteunt Flash. Dat is voor veel mensen van digitaal levensbelang maar gek genoeg mis ik dat op mijn iPad totaal niet. Ik gebruik de browser op mijn iPad zo min mogelijk omdat ik vrijwel alle content die voor mij van belang is via apps tot mij neem. Maar dat geldt uiteraard niet voor iedereen en de ondersteuning van Flash zal voor velen juist doorslaggevend kunnen zijn.

Honeycomb heeft ook een hoop nadelen. Samsung bijvoorbeeld heeft er het eigen TouchWiz interface-sausje overheen gegooid waarop je allerlei widgets zoals je social feeds, het weer en je mail op je schermen kan plaatsen. Op zich handig, maar ieder fabrikant heeft weer zo’n ander jasje waardoor Android-apparaten iedere keer weer net iets anders ogen en werken. Persoonlijk irriteert me dat. Ik wil zo min mogelijk tijd steken in het leren van de zoveelste interface en dat is precies de uniformiteit die iOS biedt die mij aanspreekt.

Veel belangrijker is dat de apps voor Honeycomb nog niet rijp zijn. Het aanbod van Honeycomb-apps die optimaal gebruikmaken van het grotere tabletscherm is nog beperkt en de Android Market maakt het heel moeilijk die specifieke apps te vinden. Dat betekent in de praktijk dat een Honeycomb- tablet zoals de Samsung Tab voorlopig nog niet de rijke inhoudelijke ervaring kan bieden van de iPad.

Dat is een kwestie van tijd en als het aanbod van Honeycomb-apps naar de tienduizenden of meer groeit, dan pas is de Samsung Tab een heuse concurrent van de iPad2. Het draait namelijk nauwelijks nog om hardware die nagenoeg gelijk is maar om de software die bepaalt hoe fijn of nuttig een tablet is.