Duurtest Mercedes EQC: Benz zonder ine

De Mercedes Benz EQC is een verbazingwekkende auto. Eentje die ik liever vier weken zou testen dan één week, omdat ik elke dag nieuwe dingen aan het uitvinden ben. Vandaag ontdekte ik dat op de kaart laadpunten aangegeven staan, inclusief hun status. Dus of ze werken en of ze in gebruik zijn door andere elektrische rijders. Je zult dus niet meer naar een paal rijden die bezet blijkt te zijn. 

Gisteravond stelde de Benz na een nachtje laat opgebleven te zijn voor dat ik een 'energizer-sessie' nodig had. Ik accepteerde en de massage van de stoel ging aan het werk. De binnenverlichting kleurde rood en er werd een vrij middelmatige popsong door de speakers geblazen. Het was precies wat ik nodig had en de EQC had alleen het tijdstip, de weg en mijn rijgedrag nodig om de tip te verzinnen. Had ik een Garmin-horloge om gehad, dan was ook mijn hartslag, stress level en de slaapkwaliteit van de voorgaande nachten meegenomen in het advies.

Het voelt achter het stuur dus vaak als rijden in de toekomst. De augmented-reality-navigatie die we in de A-klasse ook al getest hebben, voelt nog zo fris als toen en dit keer spotte ik ook huisnummers in de buurt van het adres dat ik opgegeven had. Zwevend in 3D in het camerabeeld.

Die overtuigende technologie valt soms even door de mand. De kaart wordt niet online geüpdate en ondanks dat deze auto spiksplinternieuw is, wordt de brug bij Aduard die al een paar maanden open is, nog steeds aangegeven in de navigatie. Dat verstoort het gevoel 'hyper connected' te zijn.

Ook een klein designfoutje: de ronde inkepingen in het dashboard reflecteren hun patroon in de voorruit. Dat is overkomelijk, maar die reflectie wordt dus ook meegenomen door de camera, die het beeld verschaft voor de augmented-reality-navigatie. 

Maar die details staan niet het overall gevoel in de weg dat je iets heel bijzonders rijdt. De cruise control bijvoorbeeld remt zelf af voor een bocht, op basis van de gps gegevens. Dus als ik wat pittig op een bochtje afrijdt, remt de EQC op de motor terug, om daarna weer op te trekken. Maar zelfs als ik op een landweggetje het gas los laat, merk ik dat de auto vrij doorrolt, totdat ik dicht bij de T-splitsing kom. Daar begint hij te remmen. Deze Mercedes is ook een auto waarmee je heel gemakkelijk veel te hard rijdt. Omdat hij zo geruisloos accelereert en kilometers maakt.

Gek genoeg is de lane assist erg voorzichtig bij het ingrijpen. Maar alles bij elkaar is het een prettig staaltje techniek. De oplaadkabels zijn nog steeds in de bodem van de bagageruimte weggewerkt (niet handig als je de boel beladen hebt). Gelukkig hebben ze wel elk een eigen vakje en zijn ze van het opkrullende type. Dat zouden meer merken moeten doen, want zo heb je ze minder gauw in de knup en kun je ze compacter aansluiten zonder dat ze op de grond liggen vies te worden. 

Het grootste kritiekpunt ten aanzien van de EQC is dat Mercedes Benz geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheden die een elektrische aandrijving biedt om de binnenruimte beter in te richten. De EQC had eigenlijk e-GLC moeten heten, want dat is de donor van het plaatwerk. Als gevolg is de binnenruimte dus niet beter dan in die auto, terwijl er heel wat geschoven kan worden met interieur onderdelen als je de extra ruimte van de elektrische motoren benut.

Maar wie een Tesla niet netjes genoeg afgewerkt vindt en het geduld heeft om te wachten tot het iOnity-netwerk kan concurreren met de Tesla Superchargers, heeft aan de Mercedes EQC een fijne auto.