Duurtest Fiat Panda deel 1: zweten in het model uit 1985
Wie vooruitgang wil herkennen moet soms achterom kijken. Daarom rijden we eerst twee weken de Fiat Panda uit 1985 en daarna in zijn 30 jaar jongere broertje.
Bij onze duurtests zoeken we naar auto's die iets vertellen over de tijd waar we in leven. Door hoe ze vormgegeven zijn. Door de vooruitstrevende techniek die er in gebruikt wordt. Of door een combinatie van de twee. Onze huidige 'duurtester' is dan ook een vreemde eend in de bijt. Hij is weliswaar vormgegeven door Giorgetto Giugiaro en een absoluut icoon van de jaren 80, maar op het gebied van vooruitstrevende techniek, kon hij ons zelfs toen niet veel nieuws laten zien. We rijden de Panda vooral om te zien hoeveel we eigenlijk vooruitgekomen zijn. Of we in ons streven naar verbetering wellicht ook dingen verloren zijn.
Volgens mijn neurotisch precieze lijstje "gereden auto's" heb ik al eens eerder een Fiat Panda van dit eerste model gereden. De hernieuwde kennismaking was desondanks een hele ervaring. Deze Panda kostte in 1985 omgerekend iets meer dan €5000. Daarvoor kreeg je een 3-deurs, 35pk sterke, 668 kilo wegende auto. Wat ik even vergat bij het wegrijden: rembekrachtiging was toen nog een luxe. Ik moet dan ook flink op de pedalen om tot stilstand te komen.
Hetzelfde geldt voor sturen. Bij lage snelheden is sturen een flinke workout. Maar ik ben niet de enige die het zwaar heeft. Acceleratie van 0 tot 100 in minder dan 10 seconden was 30 jaar geleden het terrein van volbloed sportauto's. Ons astmatische Pandaatje doet er maar liefst 23,2 seconden over. Er zitten gleuven van een centimeter tussen de carrosseriedelen, de achterwielen worden geveerd door bladveren. Het dashboardkastje heeft de structurele integriteit van een toiletrolhouder.
Heerlijke bewustwording
Filmmaker Menno Boersma die de vorige duurtester, de Kia Optima, om voor de Panda: "De Kia Optima remde rustig wanneer er een auto naderde voor mij, wanneer de wegmarkering te dichtbij kwam, stuurde hij zelf bij. Wat een genot, wat een gemak. Heerlijk muziek van mijn iPhone over de Harman Kardon-speakers. Na een poosje wordt de leren-bekleding toch wat warm. Geen probleem; even lekker wat frisse wind door de stoel laten stromen over mijn rug en billen. Nergens ontbrak het aan.
De terugweg mocht ik de Fiat Panda rijden. Ik moest zelf schakelen, zelf choken, zelf sturen, zelf remmen, de hele weg zelf gas geven en ook de muziek moest ik zelf doen. Wat was die terugweg stiekem fijn. Fiat Panda, bedankt voor deze heerlijke bewustwording van de autotechniek. En eindelijk heb ik dankzij jou weer eens echt zelf mogen auto rijden, voelen en denken in het verkeer."
Het is lastig voor te stellen, maar het comfort van de Optima heeft me nog geen glimlach van oor tot oor bezorgd. Dit koekblik op wielen al wel. Volgende week vergelijken we hem met de nieuwe Panda.