Duurtest Subaru Outback deel 1: de luxe van abnormaal

Duurtest Subaru Outback deel 1: de luxe van abnormaal

28 oktober 2016 om 09:42
Laatste update: 27 april 2018 om 02:28

Onze autotester Rutger rijdt deze maand in de Subaru Outback: een liefhebbersauto met nerdy Japanse details.

De Playstation-generatie denkt bij Subaru aan blauwe Impreza-turbo's met gouden velgen. De millennials kennen het merk überhaupt zelden en scheren het over één kam met Daihatsu, Hyundai of Mitsubishi. Iets Oosters dat rijdt. Dat doet mij altijd pijn aan het hart, want Subaru is een heerlijke automaker die zijn eigen weg gaat, tussen alle focus groep gedomineerde eurofiele 13 in een dozijn auto's. Subaru is desalniettemin lastig te definiëren. Soms lijkt het een Japanse Volvo, soms een Oosterse Audi, maar de vergelijking gaat nooit helemaal op. 

Ik reed zelf twee Subaru Legacy's. Vierwielaandrijving, een boxermotor, hoge en lage gearing en het allerstoerste: een deur zonder raamstijl. Deed je het raam naar beneden, dan had je alleen een grote plak staal vast als je de deur open deed. Dan kun je mij naar huis dragen. De auto was ook niet kapot te krijgen. Geen rare bijgeluidjes, ook niet bij mijn 18 jaar oude eerste Legacy. Geen ramen die plots niet meer open willen of knoppen die hun functie verloren hebben. Geen gekkigheid. 

Ik voelde dan ook even veel enthousiasme als schroom bij de kans om vier weken met Subaru's Outback te rijden. Zin om weer dat aangename geroffel van die boxermotor te horen. De deur als een bankkluis achter me dicht te laten vallen. De ramen naar beneden te laten rollen en niets dan lucht over te houden. Pijnpuntje. Want de deuren zonder raamstijl zijn opgegeven. Net als de meeste auto's houd je een leeg kozijntje over als het raam naar beneden gaat. Ook de hoge en lage gearing zijn verdwenen. De boxermotor is er gelukkig nog wel.

En er zijn digitale speeltjes voor in de plaats gekomen. X Mode bijvoorbeeld. Die meet precies wat elk wiel doet en kan je off road assisteren bij steile afdalingen en andere extreme capriolen. Het piece de resistance is Eyesight. Met stereo camera's naast de binnenspiegel speurt de Outback de weg voor je af. Driedimensionale kleurenbeelden worden live geanalyseerd en gescand op bruikbare informatie. Zo kan Eyesight vorm, snelheid en afstand tot andere auto's, fietsers en voetgangers berekenen. Het werkt om de adaptieve cruise control aan te sturen, maar ook om te remmen in een noodsituatie. 

Schroom voelde ik nog steeds bij het bekijken van de prijslijst. De Outback is te koop vanaf dik 40.000 euro. Dat is een serieus bedrag voor een auto zonder het badge appeal van een Audi. Maar bij het instappen nam het enthousiasme het over. Ondanks dat er weinig meer te herkennen is uit de Legacy II en III die ik eerder reed, voelt het toch als thuiskomen. De stoelen zitten goed, de interface is logisch en compleet. Nerdy details als de stand van je voet op het gaspedaal kun je in beeld brengen op het grote scherm boven de pook. Het lijkt er dus op dat de Outback net zo'n irrationele aanrader zal zijn als zijn voorgangers. We vinden het de komende weken uit. 

Lees hier onze andere auto-duurtests

Lees meer over:

Deel via